بهترین نوع انفاق، انفاق با اخلاص و نیت خالص است که در خوشی و سختی صورت گیرد.
انفاق و صدقه در قرآن کریم: اهمیت و تأثیرات اجتماعی در قرآن کریم، انفاق و صدقه دادن به عنوان یکی از مهمترین احکام دینی و اجتماعی ذکر شده است. اهمیت این امر در آیات مختلف قرآن به وضوح مشهود است و تأثیرات آن نه تنها بر روی فرد بلکه بر زندگی جمعی و اجتماعی نیز به خوبی روشن است. انفاق در واقع یک عمل خیرخواهانه است که علاوه بر جلب رضایت خداوند، به بهبود وضعیت اجتماعی و اقتصادی جامعه نیز کمک میکند. بهترین نوع انفاق در سوره بقره آیه 177 توصیف شده است. این آیه تعبیر زیبایی از انفاق را به تصویر میکشد و میفرماید: "اَلَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّا وَالْضَّرَّا وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ ۗ وَالَّذِينَ أَحَبُّوا بِالصَّبْرِ وَالَّذِينَ أَحَبَّوا مَعَ الصَّبْرِ." این آیه بر این نکته تأکید دارد که انفاق باید در هر زمان و شرایط انجام شود، چه در زمان خوشی و چه در زمان سختی. این مسئله نشاندهنده تعهد و پایبندی فرد به ارزشهای انسانی و دینی است. قابل توجه است که انفاق تنها مختص به دادن مالی نیست. بلکه میتواند شامل کمک به دیگران، محبت ورزیدن، و حتی گذشت از خطاهای مردم نیز باشد. خداوند در این آیه به موضوع کنترل خشم و عفو نیز اشاره میکند که نشاندهنده عمق و پیچیدگی مفهوم انفاق است. در واقع، انفاق واقعی به نوعی شامل خودداری از انتقام و بخشش به دیگران نیز میشود که این خود به نوعی انفاق روحی و معنوی محسوب میشود. علاوه بر این، انفاق در راه خدا باید با نیت پاک و خالص انجام شود. نیت در عمل انفاق به عنوان یکی از ارکان مهم آن شناخته میشود. انسان باید در هنگام انفاق به این فکر کند که چرا و با چه نیتی این عمل را انجام میدهد. آیا هدف او فقط جلب توجه دیگران است یا واقعاً میخواهد رضایت خداوند را بدست آورد؟ در سوره نساء آیه 36، خداوند به اهمیت نیکوکاری به والدین، خویشاوندان، یتیمان و مسکینان اشاره کرده و این دسته از افراد را در اولویت قرار میدهد. این آیه نشاندهنده آن است که انفاق باید با در نظر گرفتن نیازهای نزدیکان و کسانی که احتیاج به کمک دارند، صورت گیرد. از دیگر ویژگیهای انفاق در قرآن، توجه به حسن نیت و صداقت است. در واقع، انفاقی که از دل و با اخلاص انجام شود، نه تنها به دیگران کمک میکند بلکه به خود انسان نیز آرامش و شادی میبخشد. انفاقی که با نیت صحیح و خالص انجام میشود، به ایجاد حس امنیت، همبستگی و محبت در جامعه کمک میکند. در دنیای امروز، در شرایط اقتصادی و اجتماعی سخت، مفهوم انفاق بیش از پیش اهمیت پیدا کرده است. افراد و خانوادهها میتوانند با ارائه کمکهای مالی و غیرمالی به همدیگر در کاهش مشکلات و نارساییها نقش مهمی ایفا کنند. از سوی دیگر، انفاق میتواند به عنوان یک نمونه مثبت از همدلی و همیاری در جامعه شناخته شود و فرهنگ نیکوکاری را ترویج دهد. اهالی یک جامعه باید به یاد داشته باشند که انفاق نه تنها یک عمل خیرخواهانه است، بلکه منجر به ایجاد تغییرات مثبت در زندگی افراد و در نهایت جامعه میشود. زمانی که افراد به دیگران کمک میکنند، خود نیز از این عمل بهرهمند میشوند. اینکه به دیگران کمک کنیم، حس خوب و آرامش درونی را برای خود به ارمغان میآورد و این یک چرخه مثبت است که به نفع همه جامعه است. با توجه به تمام ویژگیهای مثبت و بینظیر انفاق، این عمل باید بیشتر از قبل در زندگی افراد و جوامع ترویج شود. ایجاد فرهنگ نیکوکاری و تشویق افراد به انفاق میتواند بهبود شرایط اجتماعی و اقتصادی را به همراه داشته باشد. باید به این نکته توجه کرد که چه در زمان خوشی و چه در زمان سختی، انفاق باید در دستور کار هر فرد قرار گیرد. در نهایت، بهترین انفاق، انفاقی است که از دل و با اخلاص و صداقت انجام شود. انفاق نه تنها به دیگران، بلکه به خود انسان نیز آرامش و شادی میبخشد و این یکی از بزرگترین برکات انفاق است که باید به دنبال آن بود. مهمترین پیغام قرآن در مورد انفاق این است که ما باید در هر زمان، به ویژه در شرایط دشوار، یاریگر یکدیگر باشیم و این خود موجب شکلگیری جامعهای پویا و همدل خواهد شد.
نیکی این نیست که روی خود را به سمت مشرق و مغرب کنید، بلکه نیکوکار کسی است که به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتاب و پیامبران ایمان داشته باشد و مال خود را با عشق به خویشاوندان، یتیمان، مسکینان، در راه ماندگان، سائلان و برای رهایی بردگان بدهد و نماز را برپا دارد و زکات را بدهد و به عهد خود وفا کند و در سختیها و دردیها و در میدان جنگ صبر کند. اینانند که راست گفتهاند و اینانند پرهیزکاران.
و به والدین و نزدیکان و یتیمان و مسکینان نیکی کنید و با مردم به نیکویی سخن بگویید و نماز را برپا دارید و زکات را بدهید و اگر سرپیچی کنید، بدانید که خداوند میخواهد به برخی از اعمالی که انجام دادهاید، شما را عذاب کند.
روزی روزگاری، مردی به نام حسن در یک محله کوچک زندگی میکرد. حسن همیشه به این فکر میکرد که چگونه میتواند به دیگران کمک کند. روزی تصمیم گرفت که بخشی از پساندازش را به یتیمان و نیازمندان بدهد. او این کار را با خلوص نیت و در زمان نیاز آنها انجام داد. پس از مدتی، حسن روزی را در خیابان دید که یتیمان با لبخند از محلهاش عبور میکردند. او احساس شادی و رضایت عمیقی کرد و متوجه شد که انفاق با نیت خالص نه تنها دیگران را خوشحال میکند بلکه به خود او نیز آرامش میدهد.