قرآن مردم را به تفکر دعوت میکند تا درک بهتری از حقیقت و نشانههای الهی پیدا کنند.
قرآن کریم، به عنوان کتاب آسمانی مسلمانان، بارها و بارها به تفکر و تعمق در آیات خود دعوت میکند. این دعوت از اهمیت بالایی برخوردار است؛ زیرا تفکر به انسان‌ها کمک میکند تا به معانی عمیق‌تر و حقیقت‌های بزرگ‌تر پی ببرند. خداوند در سوره آل عمران، آیه 191 می‌فرماید: 'آیا در آفرینش آسمان‌ها و زمین و در تفاوت شب و روز اندیشه نمی‌کنند؟' این آیه به انسان‌ها یادآوری میکند که باید در اطراف خود نگاه کنند و از نشانههای الهی درس بگیرند. همچنین در آیه 26 سوره محمد آمده است: 'خداوند می‌فرماید: 'آیا در قرآن نمی‌اندیشند؟' این سؤال به طرز واضحی نشان می‌دهد که قرآن خود را به تفکر می‌خواند. در واقع، دعوت به تفکر در قرآن به معنای تشویق افراد به جستجوی حقیقت و درک کارهای خداوند است. تفکر نه تنها انسان را به تفکر عمیق‌تر در مورد زندگی و هدف آن هدایت میکند، بلکه به او کمک میکند تا تجربه‌های روزمره خود را از منظر جدیدی ببیند و در نهایت به رشد معنوی و ارتقاء روحی برسد. همچنین در قرآن ذکر شده است که 'بسیاری از نشانههای الهی در آفرینش و در وجود آدمی وجود دارد و کسی جز خردمندان قادر به درک این نشانه‌ها نیستند.' بدین ترتیب، تفکر نقشی اساسی در فهم قرآن و الهیات اسلامی ایفا میکند.
آیا در آفرینش آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آنها است، نمی‌اندیشند؟ که در این امر، برای قوم اندیشمند آیات و نشانه‌هایی است.
آیا در قرآن نمی‌اندیشند یا بر دل‌هایشان قفل‌هایی است؟
در روزی دل‌انگیز، یک جوان به نام علی تصمیم گرفت که بیشتر درباره قرآن بیندیشد. او در حال قدم زدن در پارک بود و به آسمان نگاه می‌کرد. ناگهان به یاد آیه‌ای از قرآن افتاد که می‌گفت: 'آیا در آفرینش آسمان‌ها و زمین فکر نمی‌کنید؟' او احساس کرد که خداوند او را به تفکر دعوت کرده و این حس او را عمیق‌تر کرد. بعد از آن، علی تصمیم گرفت که در هر روز زمانی را به تفکر درباره آیات قرآن اختصاص دهد و با این کار زندگی‌اش را سرشار از آرامش و امید کند.