نباید از گناه دیگران خوشحال شویم زیرا این کار نمایانگر بیرحمی و عدم همدلی است.
از دیدگاه قرآن، هیچ‌گاه نباید از گناه دیگران خوشحال شویم و این موضوع ریشه در اصول اخلاقی و انسانی دارد. نشان دادن خوشحالی از گناه دیگران نه تنها نشان‌دهنده‌ی عدم همدلی و رحمت است، بلکه می‌تواند خود ما را در معرض خطر قرار دهد. در قرآن آمده است: "وَلا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ فَيَسُبُّوا اللَّـهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍۢ" (سوره انعام، آیه 108)؛ این آیه به ما می‌آموزد که باید در برابر رفتارهای نادرست، صبوری کنیم به‌جای اینکه از آن خوشحال شویم. این ظلم به خود و دیگران است که به جای تنقید سازنده، بر بدبختی دیگران بخندیم یا خوشحال شویم. همچنین، بر اساس قرآن، خداوند مظهر رحمت و مغفرت است و ما هم باید سعی کنیم تا به همدیگر رحمت کنیم. در سوره زمر آیه 53 آمده است: "قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّكُمْ ۖ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةٌ وَأَرْضُ اللَّـهِ وَاسِعَةٌ ۖ إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسَابٍ". این آیه به ما تأکید می‌کند که خوب رفتار کنیم و به دنبال رحمت و توفیق باشیم. در نهایت، خوشحالی از گناه دیگران، انسان را به قضاوت و حسد ارتقا می‌دهد. در قرآن آمده است: "وَكُلُّ إِنسَانٍ أَلزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِي عُنُقِهِ" (سوره اسراء، آیه 13) که می‌گوید ما دارایی‌های هرکس را مسئولیت می‌دهیم؛ بنابراین، به جای اینکه از گناهان دیگران خوشحال شویم، بهتر است در زندگی خود تلاش کنیم تا از خطا و گناه دوری کنیم و در جهت پیشرفت خود گام برداریم.
و کسانی را که غیر از خدا می‌خوانند سب نکنید تا آنها هم در کینه و جهل، خدا را سب کنند.
بگو: ای بندگان من که ایمان آورده‌اید، از پروردگارتان بترسید؛ که برای کسانی که در این دنیا نیکوکارند، حسنه‌ای است و زمین خدا وسیع است. قطعاً صابران، پاداششان را بی‌حساب می‌گیرند.
و برای هر انسانی، سرنوشتش را به گردنش آویخته‌ایم.
روزی عیسی در حال گذر از یک بازار بود و دید که مردم به اشتباه دیگری می‌خندند و به آن بد می‌گویند. او ایستاد و به آنها گفت: «چگونه از گناه برادر خود خوشحال می‌شوید؟ شاید روزی خود شما هم در چنین وضعیتی قرار بگیرید.» مردم به فکر فرو رفتند و متوجه شدند که باید به یکدیگر کمک کنند نه اینکه از اشتباهات هم خوشحال شوند.