تهمت زدن به دیگران آثار منفی بر روابط و جامعه دارد و باید از آن پرهیز شود.
در قرآن کریم، به موضوع تهمت زدن و کتمان حقایق به‌طور جدی پرداخته شده است. در سوره نور آیه 11، خداوند می‌فرماید: «إنّ الّذین جاؤو بالإفک عُصبةٌ منکم، لا تحسبوه شراً لکم، بل هو خیرٌ لکم». این آیه به روشنی نشان می‌دهد که دروغ‌گویی و تهمت زدن آثار منفی برای جامعه و فرد دارد و به‌جای خیر، آسیب می‌زند. همچنین در سوره حدید آیه 19، خداوند می‌فرماید: «وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَـٰئِكَ هُمْ خَيْرُ ٱلْبَرِيَّةِ». در این آیه مؤمنان و کسانی که به یکدیگر محبت می‌کنند و دور از تهمت و بدگویی هستند، ستوده شده‌اند. تهمت زدن نه‌تنها به روابط انسانی آسیب می‌زند بلکه موجب بدبینی و خصومت در جامعه می‌شود. از سوی دیگر، در سوره حجرات آیه 12، آمده است: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ». این آیه صراحتاً انسان را از سوءظن به پرهیز می‌دهد و به این نکته اشاره دارد که تهمت می‌تواند موجب ایجاد قضاوت‌های نادرست و روابطی مخدوش شود. در مجموع، تهمت زدن یک رفتار ناپسند و نامناسب در اسلام است که باید از آن پرهیز شود تا زندگی سالم و آرامی در جامعه ایجاد گردد.
به‌راستی کسانی که با دروغ آمده‌‌اند، گروهی از شما هستند، آن را به‌عنوان شر برای خود نپندارید، بلکه آن خیر است برای شما.
و کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده‌اند، آنان بهترین موجودات هستند.
ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از بسیاری از گمان‌ها بپرهیزید؛ قطعاً برخی از گمان‌ها گناه است.
روزی قاضی عادل در میان مردم می‌نشست و به قضاوت می‌پرداخت. یکی از مراجعه‌کنندگان به او گفت: "قاضی، فلانی به من تهمت زده و آبرویم را برده است." قاضی با آرامی جواب داد: "برادر عزیز، تهمت زدن مانع از آرامش و دوستی بین مردم می‌شود. بیایید به جای تهمت، با یکدیگر محبت کنیم و زندگی‌امان را آسان‌تر کنیم." آن مراجعه‌کننده با شنیدن این سخنان به فکر فرورفت و متوجه شد که چقدر بهتر است در زندگی‌اش از محبت و دیانت به جای تهمت و بدگویی استفاده کند.