قرآن به مسئولیت انسان در حفاظت از محیط زیست تاکید دارد و از ما می‌خواهد تا با دقت از منابع طبیعی استفاده کنیم.
قرآن کریم به عنوان کتاب الهی نه تنها به روحیات انسانی و اخلاقیات اجتماعی پرداخته است، بلکه به دنیا و محیط زیست نیز توجه خاصی دارد. در آیات مختلفی از قرآن تأکید شده است که انسان مسئول نگهداری از خالق و مخلوقاتش است. در سوره انعام آیه 38، خداوند می‌فرماید: 'و هیچ چیز در زمین و آسمان نیست، مگر آن که آن را برای شما تسخیر کرده‌ایم؛' این آیه به وضوح اشاره دارد که انسان برای استفاده از زمین و منابع آن مسئول است. این مسئولیت به معنای حفاظت و نگهداری از محیط زیست و جلوگیری از بروز آسیب به زمین و موجودات زنده است. همچنین، در سوره اعراف آیه 31، خداوند توصیه می‌کند: 'و بخورید و بنوشید، اما اسراف نکنید؛' که نشان‌دهنده این است که انسان‌ها باید از منابع طبیعی به درستی و با احتیاط استفاده کنند و از هدر دادن آنها خودداری کنند. همچنین، در سوره بقره آیه 164، به آیات نشانه‌های خداوند در آفرینش توجه داده می‌شود: 'در آفرینش آسمان‌ها و زمین و تنوع شب و روز، نشانه‌هایی برای صاحبان عقل است.' این آیات ما را به تفکر درباره دنیای طبیعی و پی بردن به زشتی خرابی و نابودی آن تشویق می‌کند. بنابراین، قرآن به ما یادآوری می‌کند که ما باید حامیان سلامت و حفاظت از محیط زیست باشیم و طبق اصول اخلاقی عمل کنیم تا زمین، گیاهان و جانوران به حیات خود ادامه دهند.
و هیچ دابه‌ای در زمین و پرنده‌ای در حال پرواز با بال‌هایش نیست، مگر اینکه آنها امتی مانند شما هستند؛ ما آنها را در کتابی ثبت کرده‌ایم و هر چیزی در آن روز به پروردگارش خواهد آمد.
و بخورید و بنوشید، اما اسراف نکنید؛ که او مسرفین را دوست ندارد.
در آفرینش آسمان‌ها و زمین و تنوع شب و روز، نشانه‌هایی برای صاحبان عقل است.
روزی یک جوان به نام امیر به طبیعیات و زیبایی‌های زمین فکر می‌کرد. او همیشه به یاد آیات قرآن می‌افتاد و متوجه می‌شد که زمین و طبیعت را باید حفظ کند. یک روز او با دوستانش به جنگل رفت و در آنجا به جمع‌آوری زباله‌ها پرداخت و گفت: 'ما به طبیعت بدهکار هستیم و باید به آن خدمت کنیم.' دیگران نیز تحت تأثیر قرار گرفتند و تصمیم به حفاظت از محیط زیست گرفتند تا روزی زندگی بهتری داشته باشند.