در قرآن، خداوند به عنوان مهدی روزی معرفی می‌شود و رزق به عنوان نعمت‌هایی است که او به بندگانش می‌دهد.
در قرآن مجید، مفهوم رزق به معنای مطلق و برای تمامی مخلوقات مورد بحث قرار گرفته است. خداوند در آیات مختلف به ما می‌گوید که رزق فزونی دارد و نوعی لطف و رحمت از سوی اوست. مثلاً در سوره اسراء آیه 31 آمده است که "وَلا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ مِنْ إِمْلاقٍ ۖ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِيَّاكُمْ"؛ یعنی نگران روزی فرزندان خود نباشید، چرا که ما آنها و شما را روزی می‌دهیم. این آیه بیان می‌کند که خداست که عهده‌دار روزی‌رسانی است و از ما می‌خواهد که به او اعتماد کنیم. علاوه بر این، در سوره زمر آیه 52 به این نکته اشاره شده است که "أَفَمَن يُقَانِعُ الرَّزقَ عَلَى اللَّهِ الْمُتَفَرِّقِينَ"؛ در این آیه، خداوند می‌فرماید که رحمت او شامل همه می‌شود و هیچ کس در رزقش تنها نخواهد ماند. همچنین در سوره بقره آیه 261، خداوند مثالی از کشت و باروری را می‌آورد که هفت خوشه در آن است: "مَثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سُنبُلَاتٍ". این آیه نشان می‌دهد که انفاق در راه خدا سبب فزونی رزق می‌شود و در نهایت، چه در دنیا و چه در آخرت، روزی برکت‌آور نصیب انسان می‌شود. به طور کلی، در قرآن رزق به عنوان نعمت‌هایی که خدا به بندگانش می‌دهد معرفی می‌شود و بیزاری از مادی‌نگری و نگرانی بی‌مورد در مورد روزی تأکید می‌گردد.
و فرزندان خود را از ترس فقر نکشید؛ که ما آنها و شما را روزی می‌دهیم.
آیا کسی که به خداوند توکل می‌کند همانند کسانی است که در متفرقات روزی می‌جویند؟
مثل کسانی که اموالشان را در راه خدا انفاق می‌کنند مانند دانه‌ای است که هفت خوشه برویاند.
روزی مردی به نام سلیم در خیابان‌ها قدم می‌زد و به فکر روزی و مادیات بود. ناگهان به یاد آیات قرآن افتاد که خداوند فرمود: 'نحن نرزقهم و ایاکم' و این امید را به او داد که خداوند متولی روزی است. او تصمیم گرفت به جای نگرانی، به کار و تلاش خود ادامه دهد و همواره به خداوند توکل کند. او با ایمان، روز به روز برکت بیشتری را در زندگی احساس کرد.