قرآن بهطور مستقیم درباره موسیقی نظری ندارد، اما بر اهمیت اخلاق و ایمان تأکید دارد و برخی مفسران آن را به عنوان عدم انحراف از یاد خدا میدانند.
قرآن کریم، بهعنوان متن مقدس مسلمانان، منبعی غنی از آموزههای اخلاقی، معنوی و اجتماعی است. در این متن، بر رفتارها، اعتقادها و ارزشهای انسانی تأکید شده است. یکی از مباحثی که در میان مسلمانان بهویژه در زمانهای معاصر توجه زیادی را به خود جلب کرده، مسأله موسیقی و جایگاه آن در دین اسلام است. اگرچه قرآن بهطور مستقیم درباره موسیقی نظری نداده است، اما با توجه به برخی آیات و تفاسیر میتوان نگاهی عمیق به این موضوع انداخت. قرآن بهسادگی میتوان به عزیزان مسلمان گوشزد کند که در مسائل مختلف حتی در موضوعاتی مانند موسیقی، نگاه و قضاوت آنها باید بر اساس اصول اخلاقی و معنوی باشد. در آیه 6 سوره لقمان آمده است: "ومن الناس من یشتری لهو الحدیث لیضل عن سبیل الله". این آیه به خرید و فروش سرگرمیها اشاره میکند که ممکن است انسان را از مسیر درست منحرف کند. بهطور خاص، تفسیر این آیه میتواند بیانگر نگرانی درباره سرگرمیهایی باشد که انسانها را از یاد خدا و انجام اعمال نیک دور میکند. در حقیقت، برخی مفسران معتقدند که موسیقی، بهعنوان یکی از اشکال هنری، میتواند تأثیرات مثبت و منفی بر روی انسانها داشته باشد. هنگامی که موسیقی بهعنوان یک ابزار برای ترویج خوبیها، محبت و آشتی در جامعه استفاده شود، میتواند بهعنوان یک هنر مطلوب شناخته شود. بر عکس، اگر موسیقی منجر به گمراهی و انحراف از اصول و ارزشهای اسلامي شود، باید نسبت به آن محتاط بود و از گوش دادن به آن پرهیز کرد. بسیاری از علماء و مفسران، با توجه به اصول اسلامی و اخلاقی، راه درست را دیدن بهعنوان حرکتی مستقل در درک هنر موسیقی میدانند. آنان بر این باورند که هر مسلمان باید با اخلاص و دیانت خود به تحقیق در این موضوع بپردازد و بهطور مستقل به قضاوت در مورد موسیقی بپردازد. این فرآیند تحلیلی باید منجر به کشف حقیقتی شود که با روح دین اسلامی همخوانی دارد. همچنین، در بررسی این موضوع، باید به جنبههای اجتماعی موسیقی نیز توجه کرد. موسیقی میتواند در اجتماعات، جشنها، و آیینهای مختلف بهعنوان ابزاری برای نزدیکتر شدن افراد به یکدیگر و ترویج دوستی و همبستگی استفاده شود. در جوامع مختلف، موسیقی نقش مهمی در فرهنگ محلی ایفا میکند و میتواند بهعنوان وسیلهای برای انتقال تجربیات و احساسات انسانی مورد استفاده قرار گیرد. باید توجه داشت که هر نوع موسیقی نمیتواند مورد تأیید قرار گیرد. موسیقیای که بر ریشههای ناهنجار، بیاخلاقی و منافی با اصول اولیه دین تأکید دارد، قطعاً نمیتواند رضایت فرد مسلمان را جلب کند. بنابراین، در این رشته پیشرفت، شناخت و تفکیک انواع موسیقی و توجه به محتوای آن ضروری است. ضرورت آگاهی از تأثیرات موسیقی بر روح و روان انسان را نمیتوان نادیده گرفت. موسیقی میتواند بهعنوان دارویی برای روح باشد که در مواقع استرس و نگرانی به انسان آرامش میدهد. بنابراین، در زمانی که به موسیقی گوش میدهیم، باید نوع آن را و نحوه تأثیرش را نیز در نظر داشته باشیم و به یاد داشته باشیم که آنچه مفید و سازنده است، مورد تأیید میباشد. در نهایت، میتوان گفت که بحث درباره موسیقی و جایگاه آن در دین اسلام از موضوعات پیچیده و متنوعی برخوردار است. در حالی که قرآن بهطور خاص هیچگونه تحریمی برای موسیقی وضع نکرده است، اما تأکید بر اصول و معیارهای اخلاقی، روحانی و انسانی را در همه جوانب زندگی بهویژه در هنر موسیقی یادآور میشود. بنابراین، نهتنها مطالعه و تحقیق در این زمینه اهمیت دارد، بلکه افراد باید به دقت انتخاب کنند که چه نوع موسیقیای را گوش دهند و چه تأثیری میخواهد بر زندگیشان بگذارد. این نگرش موزون و آگاهانه در مواجهه با موسیقی میتواند به رشد و تعالی روحی و اخلاقی افراد جامعه کمک کند.
و از مردم کسی است که بازیچهی سخن را میخرد تا از راه خدا منحرف سازد.
روزی روزگاری در یک روستای کوچک، نغمهخوانی نیکوکار به نام آرش بود. او هر روز در میدان Village مینشست و آهنگهایی زیبا میخواند که همهٔ villagers را به خود جذب میکرد. اما یک روز، یکی از روحانیون روستا به او نزدیک شد و گفت: 'آرش، به یاد داشته باش که موسیقی باید ما را به یاد خدا و مسیر درست بیندازد.' آرش با شنیدن این سخن تصمیم گرفت که آهنگهایش را طوری تنظیم کند که نهتنها مردم را شاد کند، بلکه یادآور خوبیها و فضیلتها نیز باشد. از آن روز به بعد، موسیقی او نهتنها مفرح بود، بلکه بر دلها تأثیر گذاشت و روحانیون نیز او را ستایش کردند.