قرآن به‌طور مستقیم درباره موسیقی نظری ندارد، اما بر اهمیت اخلاق و ایمان تأکید دارد و برخی مفسران آن را به عنوان عدم انحراف از یاد خدا می‌دانند.
قرآن کریم به‌طور مستقیم درباره موسیقی نظری نگفته است، اما می‌توان از آیات قرآن نکات مرتبطی را استخراج کرد. در واقع، قرآن بیشتر بر موضوعات اخلاقی، معنوی و اجتماعی تأکید دارد و چندان به موضوعات تفریحی مانند موسیقی نمی‌پردازد. برخی مفسران بر این باورند که موسیقی می‌تواند موجب انحراف از یاد خدا شود و انسان را به بی‌هدفی بکشاند. به عنوان مثال، در سوره لقمان آیه 6 آمده است: 'ومن الناس من یشتری لهو الحدیث لیضل عن سبیل الله' که به خرید و فروش سرگرمی‌ها اشاره دارد که ممکن است موجب انحراف از راه خدا شود. از سوی دیگر، برخی مفسران دیگر به لزوم درک صحیح و متناسب از موسیقی به‌عنوان یک هنر اشاره دارند و می‌گویند اگر موسیقی به ترویج خوبی‌ها و اخلاق نیک منجر شود، ممکن است مورد پسند باشد. با این حال، مهم این است که هر فرد مسلمان، خود به‌طور مستقل در این زمینه تحقیق کرده و با اخلاص و دیانت به موضوعات مختلف نگاه کند. بنابراین، در حالی که قرآن به‌طور خاص موسیقی را تحریم نکرده است، اما تاکید بر معیارهای اخلاقی و معنوی در تمام ابعاد زندگی را دارد که موسیقی نیز یکی از آن‌هاست.
و از مردم کسی است که بازیچه‌ی سخن را می‌خرد تا از راه خدا منحرف سازد.
روزی روزگاری در یک روستای کوچک، نغمه‌خوانی نیکوکار به نام آرش بود. او هر روز در میدان Village می‌نشست و آهنگ‌هایی زیبا می‌خواند که همهٔ villagers را به خود جذب می‌کرد. اما یک روز، یکی از روحانیون روستا به او نزدیک شد و گفت: 'آرش، به یاد داشته باش که موسیقی باید ما را به یاد خدا و مسیر درست بیندازد.' آرش با شنیدن این سخن تصمیم گرفت که آهنگ‌هایش را طوری تنظیم کند که نه‌تنها مردم را شاد کند، بلکه یادآور خوبی‌ها و فضیلت‌ها نیز باشد. از آن روز به بعد، موسیقی او نه‌تنها مفرح بود، بلکه بر دل‌ها تأثیر گذاشت و روحانیون نیز او را ستایش کردند.