بله، قرآن به تفکر و اندیشه دعوت می‌کند و بر نقش آن در درک معانی آیات تأکید دارد.
قرآن کریم به وضوح از انسان‌ها دعوت می‌کند که به تفکر و اندیشه بپردازند. در سوره آل عمران، آیه 190 تا 191، خداوند می‌فرماید: "همانا در آفرینش آسمان‌ها و زمین و اختلاف شب و روز نشانه‌هایی برای خردمندان است. آنان که خدا را ایستاده و نشسته و به پهلو در حال تفکر یاد می‌کنند و در آفرینش آسمان‌ها و زمین می‌گویند: ای پروردگارا، اینها باطل نیست. پس ما را از عذاب آتش حفظ کن." این آیات به ما نشان می‌دهند که تفکر در طبیعت و آفرینش یکی از وظایف مهم انسان است. همچنین در سوره نساء، آیه 82، خداوند می‌فرماید: "آیا در قرآن نمی‌اندیشند؟" این سؤال به‌طور واضح دعوت به تفکر در آیات قرآن و معانی آن‌ها دارد. در واقع، قرآن نه تنها ما را به تفکر در آفرینش دعوت می‌کند، بلکه تأکید می‌کند که انسان باید به آیات الهی و نشانه‌های آن دقت کند و از آن‌ها درس بگیرد. این تفکر می‌تواند به درک بهتر از اصول دین و همچنین رفتار صحیح در زندگی منجر شود. به‌عبارتی می‌توان گفت که تفکر، به عنوان یک عمل عبادی و راهی برای شناختن حقایق الهی، در قرآن کریم بسیار مورد تأکید قرار گرفته است.
بی‌تردید در آفرینش آسمان‌ها و زمین و اختلاف شب و روز نشانه‌هایی است برای خردمندان.
آیا در قرآن نمی‌اندیشند؟
روزی، جوانی به نام سهراب در باغی نشسته و به زندگی‌اش فکر می‌کرد. او به آیات قرآن و معانی آن‌ها توجه کرد و فهمید که بیشتر از هر چیز باید به دلائل و نشانه‌های خدا در طبیعت فکر کند. او با این تصمیم در زندگی‌اش تغییرات مثبتی را شاهد بود و احساس آرامش بیشتری یافت.