برای داشتن نیت خدایی، نخست باید نیت خود را به سمت خداوند معطوف کنیم و در کارهایمان خلوص نیت داشته باشیم.
در قرآن کریم، مفهوم نیت اهمیت ویژه‌ای دارد. نیت به معنای خواستن و تصمیم داشتن در کارهاست و به‌ویژه در اعمال عبادی و دینی بسیار مورد تأکید قرار گرفته است. در سوره البقره آیه 225، خداوند می‌فرماید: "و نبایسم الله بین نیتکم"، که نشان‌دهنده این است که خداوند از نیت‌های ما آگاه است و نیت‌ها باید خالصانه برای او باشد. برای داشتن نیت خدایی در کارها، نخستین گام این است که انسان در انجام هر عملی، نیت خود را به سمت خداوند معطوف کند. مثلاً هنگامی که به ملاقات کسی می‌رویم، هدف ما باید خیر و کمک به او باشد تا رضایتی از جانب خداوند کسب کنیم. همچنین در سوره مومنون آیه 1-2 آمده است: "مؤمنان واقعی کسانی هستند که در نمازهای خود خشوع دارند"، که نشان می‌دهد نیت خالص و جدی نسبت به پروردگار در عبادت‌ها و دیگر اعمال روزمره ضروری است. در این راستا، می‌توانند تذکرات و دعاهای خاصی پیش از شروع کارها گفته شود تا انسان به یاد خداوند باشد و نیت خود را برای انجام کارها خالص کند. در نهایت، دعا کردن و خواستن از خداوند برای فرستادن خیر و برکت در کارها به داشتن نیت خدایی کمک می‌کند و باعث می‌شود همه امور زندگی با توجه به خداوند و برای رضایت او پیش برود.
و بدانید که خداوند آنچه در دل‌هایتان است می‌داند، پس از او بترسید.
قطعا مؤمنان رستگار شده‌اند.
کسانی که در نماز خود خاشع‌اند.
یک روز نادر، جوانی در دل خود احساس می‌کرد که نیتش در کارها نمی‌تواند خدایی باشد. او به خاطر نیتی خالصانه اهالی روستای خود را کمک می‌کرد، اما در دلش نگران بود که آیا واقعاً نیتش برای خداوند است یا به خاطر شهرت؟ به همین دلیل، تصمیم گرفت که قبل از هر کار خیری، با یاد خداوند نیّت کند. روزها گذشت و او متوجه شد که پس از هر اقدام نیک، آرامش در دلش بیشتر از قبل می‌شود. نهایتاً، او دریافته بود که نیت خالصانه، کلید آرامش و نزدیکی به خداوند است.