قرآن کریم به عنوان شفایی برای دلها و آرامشبخش روح شناخته میشود.
قرآن کریم به عنوان شفا شناخته میشود زیرا در آیات مختلف به اثرات درمانی و روحانی آن اشاره شده است. در قرآن، شفای دلها و تسکین آلام روحی و روانی به وضوح بیان شده است. در سوره اسراء آیه 82، خداوند میفرماید: 'و نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ'، به این معنا که قرآن برای مؤمنان شفا و رحمت است. اینجا مفهوم شفا تنها به معنای درمان جسمی نیست، بلکه به معنای حلول آرامش و سکون در دلها و زندگی انسانها نیز خود را نشان میدهد. در اواخر سوره آل عمران آیه 155، خداوند میفرماید 'وَأَشْفِ صَدْرَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ' که به فرایند تسکین دلهای مؤمنان اشاره دارد. این آیات نه تنها بر اهمیت شنیدن و فهمیدن قرآن تأکید میکند، بلکه نشان میدهد که این کتاب آسمانی منبع آرامش و شفا در برابر چالشها و مشکلات زندگی است. قرآن به نوعی نگهدارنده ارزشهای اخلاقی و انسانی است که میتواند انسانها را از بلایا و سختیهای زندگی دور کند. طبق روایات، افرادی که به قرآن توجه میکنند و به آن عمل میکنند، از آرامش درونی و شفا برخوردار میشوند و زندگیشان روشنتر و سالمتر میشود.
و ما را از قرآن میفرستیم، چیزی که شفا و رحمت برای مؤمنان است.
و دلهای قوم مؤمن را شفا بده.
روزی، جوانی به نام علی در جستجوی آرامش در زندگی خود بود. او به قرآن رجوع کرد و آیات آن را با دقت خواند. وقتی به آیه 'و نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ' رسید، احساس کرد که دلیلی برای امیدواری پیدا کرده است. علی تصمیم گرفت تا روز خود را با تلاوت قرآن آغاز کند و در این راه به آرامش و شفا دست یابد. به مرور زمان، احساس کرد که زندگیاش روشنتر شده و در برابر مشکلات مقاومتر شده است.