عبادت بدون نیت ارزشی ندارد و نیت درست شرط قبولی آن است.
عبادت بدون نیت کار چندان ارزندهای نیست. در قرآن کریم به اهمیت نیت و باطن اعمال تأکید شده است. در سوره البقره آیه 225، خداوند میفرماید: "اللّهُ یَعلمُ ما تُخْفِی الصُّدُورُ" که در این آیه به این نکته اشاره میشود که خداوند از آنچه در دلها نهفته است آگاه است. این مهم است که نیت فرد در عبادتها و اعمالش مشخص و خالص برای خداوند باشد. نیت درست، سبب میشود عبادات به مقبولیت برسند و انسان به کمال نزدیک شود. همچنین، در حدیثی از پیامبر اکرم(ص) آمدهاست: "إنما الأعمال بالنیات" که به این معناست که اعمال با نیتها مشخص میشوند و اگر نیت کار درست نباشد، اعمال نیز بیارزش خواهند بود. عبادتی که تنها به خاطر نمایش یا جلب نظر دیگران انجام میشود، از روح عبادت خالی است و به همین دلیل ارزشی ندارد. بنابراین، برای پرهیز از ریا و کسب رضایت الهی، نیت عبادات باید خالص و برای خداوند باشد.
خداوند آنچه در سینهها نهفته است میداند.
کسانی که اموالشان را در راه خدا انفاق میکنند و بعدها چیزى را بهعنوان مِنا یا آزار متعاقب آن قرار نمیدهند، پاداششان نزد پروردگارشان خواهد بود. و نه ترسی بر آنهاست و نه غمگین خواهند شد.
روزی، مردی به نام حسین تصمیم میگیرد برای خدا عبادت کند. او به مسجد میرود و نماز میخواند، اما بعد از نماز به این فکر میکند که آیا نیتش خالص بوده یا خیر. او تصمیم میگیرد که برای رضای خدا و نه برای دیگران عبادت کند. پس از مدتی حس خوب و آرامشی به او دست میدهد و متوجه میشود که عبادتش پر از معنا بوده است.