لبخند به دیگران نشانهای از محبت و حسن خلق است که در نزد خداوند نیز ارزشمند است.
در قرآن کریم، ارزش‌ها و رفتارهای نیکو مانند لبخند زدن به دیگران به صراحت مورد اشاره قرار نمی‌گیرد. با این حال، اصول و ارزش‌های انسانی و اخلاقی که در قرآن کریم تبیین شده‌اند، شامل kindness و حسن خلق می‌شوند. در واقع، این رفتارها نشان‌دهنده احترام به دیگران و عشق به بشریت و ایجاد فضایی مثبت در جامعه هستند. در سوره بقره آیه 177، خداوند به اهمیت رفتار نیک با دیگران اشاره کرده و می‌فرماید که نیکی تنها به روی آوردن به خدا و انجام عبادات نیست، بلکه شامل رفتار نیکو با مردم نیز می‌شود. وقتی ما به دیگران لبخند می‌زنیم، این عمل می‌تواند نشانهای از محبت و دوستی باشد که موجب تقویت روابط اجتماعی و کاهش تنش‌ها می‌شود. بر اساس آیات قرآن، نیکی به دیگران و ایجاد محبت میان مردم نه تنها از لحاظ اجتماعی مهم است بلکه در نزد خداوند نیز ارزشی والا دارد. سیره پیامبر اسلام (ص) نیز گواهی بر این موضوع است. آن حضرت همواره بر حسن خلق و رفتار نیکو با دیگران تأکید داشتند. در قرآن نیز نمونه‌هایی از این رفتارها مشاهده می‌شود، به‌طور مثال، در سوره علق آیه 4، خداوند فرمود: "او که به وسیله قلم آموزش داد" و این آموزش می‌تواند شامل رفتارهای اخلاقی نیز باشد. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که لبخند زدن به دیگران می‌تواند نشانگر محبت و حسن خلق باشد که در چشم خداوند ارزشمند است.
نیکی این نیست که روهای خود را به سوی شرق و غرب بگردانید، بلکه نیکی آن است که به خدا و روز قیامت، و فرشتگان، و کتاب و پیامبران ایمان آورید و مال خود را با وجود عشق به آن، به خویشان و یتیمان و مسکینان و سفرای بی‌خانمان و سائلان و در راه ماندگان عطا کنید و نماز را بر پا دارید و زکات را بدهید و به عهدهای خود وفادار باشید وقتی که عهد بستید و در سختی‌ها و مشکلات و در جنگ صبر کنید. آنان که در حقیقت راست می‌گویند و آنان همان پرهیزکارانند.
روزی فردی به نام مهدی تصمیم گرفت که زندگی‌اش را به بهبود روابط اجتماعی‌اش متمرکز کند. او یادداشت‌هایی برای خود نوشت که شامل رفتارهای محبت‌آمیز مانند لبخند زدن به مردم بود. هر روز تلاش می‌کرد که با لبخند به دیگران نزدیک شود و اثر مثبت این کار را در زندگی خود احساس کند. بعد از مدتی، نه تنها روابطش با دیگران بهتر شد بلکه خود نیز احساس شادی بیشتری داشت.