برای خالی کردن دل از غرور، باید به یاد خداوند باشیم و خود را در برابر دیگر انسان‌ها کوچک بدانیم.
غرور، یک ویژگی منفی است که به انسان اجازه نمی‌دهد حقیقت را ببیند و خود را کوچک می‌داند. در قرآن کریم، خداوند به ما یادآوری می‌کند که انسان به خود برتری ندهد و از ظن و گمان‌های نادرست خود اجتناب کند. در سوره لقمان آیه 18 خداوند می‌فرماید: "وَلَا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ". این آیه به صراحت اشاره می‌کند که انسان باید از تکبر و غرور خود دوری کند و با فروتنی با دیگران رفتار کند. برای خالی کردن دل از غرور، نخستین قدم این است که باید خود را در نظر خداوند و در مقابل دیگران حقیر بدانیم. در سوره انعام آیه 16 نیز آمده است: "وَمَن يُهِنِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن مُّكَّرِمٍ"، یعنی اگر خدایی فردی را ذلیل کند، کسی نمی‌تواند او را بزرگ نماید. بنابراین، همیشه باید به یاد داشته باشیم که عظمت و بزرگی تنها از آن خداست و ما در مقابل او هیچ چیز نیستیم. در نهایت، کسب علم و یادگیری از دیگران نیز می‌تواند به فروتنی ما کمک کند؛ زیرا هر چه بیشتر یاد بگیریم، به این نتیجه می‌رسیم که دانش بی‌پایانی وجود دارد و انسان در برابر آن کوچک است. بنابراین، مطالعه قرآن و عمل به تعلیمات آن می‌تواند گام بزرگی در کاهش غرور و افزایش تواضع در دل باشد.
و روی خود را از مردم برمگردان و بر زمین به تفرج نرو؛ همانا خداوند هیچ‌یک از خودپسندان متکبر را دوست نمی‌دارد.
و هر کس را خداوند خوار سازد، هیچ‌کس نمی‌تواند او را محترم بشمارد.
روزی مردی با نام علی در بازار قدم می‌زد و به خود می‌بالید که ثروتمند و موفق است. ناگهان پیرمردی به او نزدیک شد و از او خواست که به او کمک کند. علی بدون فکر به او بی‌احترامی کرد و ادامه داد. آن شب، در خواب به او نشان داده شد که همه ثروتش بی‌ارزش است و انسانیت و احترام به دیگران مهم‌ترین چیزها هستند. علی بیدار شد و تصمیم گرفت که تا آخر عمرش تواضع را در پیش بگیرد و به دیگران احترام بگذارد.