سخن نیکو و محبتآمیز در قرآن از ارکان اصلی ارتباطات انسانی است و خداوند به آن تاکید دارد.
قرآن کریم به ما اهمیت بسزایی به سخن نیکو و گفتار خوش داده است. در سوره ی فصلت، آیه 34، می‌خوانیم: 'وَلاَ تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ، اِدْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ' که در آن خداوند به ما دستور می‌دهد با بدی‌ها به خوبی پاسخ دهیم. این آیه تجلی از نیاز به سخن نیک و رفتار محبتآمیز است. همچنین در سوره بقره، آیه 83، خداوند از ما می‌خواهد که با یکدیگر نیکی کنیم و در این راستا با زبان نیک و محبت‌انگیز صحبت کنیم. زدن کلمات زیبا، نیکو و دلپذیر باعث ایجاد ارتباطات مستحکم و کاهش خصومت‌ها می‌شود. این آموزه‌ها اهمیت نرم‌خویی و خوش‌زبانی را در روابط فردی و اجتماعی ما تقویت می‌کند. علاوه بر این، رسول الله (ص) نیز در احادیث متعددی به اهمیت سخن نیک اشاره کرده‌اند و فرموده‌اند: 'کلام نیکو دوست خداست.' از این رو، ما باید تلاش کنیم در هر زمان و مکان نسبت به دیگران با زبانی نیکو و اخلاقی برخورد کنیم و این موضوع را سرلوحه زندگی خود قرار دهیم. در حقیقت، سخاوت در سخن و انتخاب کلمات محبتآمیز ابزاری است باارزش برای ساختن جامعه‌ای سالم و پرمحبت.
و خوبی و بدی یکسان نیستند؛ با چیزی که نیکوتر است، [بدی را] دفع کن.
و آنگاه که از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم که جز خدا را نپرستید و به والدین نیکی کنید.
روزی در یک محله، مردی با نام حسن تصمیم گرفت تا با کلمات نیک و مهربانی همسایه‌هایش را تحت تأثیر قرار دهد. او هر روز به آنها سلام می‌کرد و از آنها احوالپرسی می‌نمود. این برخورد او باعث شد که آرامش و دوستی در محله‌اش برقرار شود و همه با سعادتی بیشتر زندگی کنند. حسن متوجه شد که سخن نیکو و برخورد مهربان می‌تواند دنیا را تغییر دهد.