احترام به طبیعت در قرآن کریم به عنوان یک وظیفه دینی تأکید شده است.
در قرآن کریم، تأکیدات قابل توجهی نسبت به اهمیت و احترام به طبیعت وجود دارد. این تأکید نه تنها به عنوان یک موضوع اخلاقی، بلکه به عنوان یک وظیفه دینی برای مسلمانان مطرح شده است. در سوره انعام آیه 38 آمده است که خداوند همه موجودات را به عنوان نشانه‌ها و آیات خود قرار داده و آن‌ها را در خدمت بشریت قرار داده است. این آیه نشان‌دهنده این است که انسان‌ها باید نسبت به طبیعت و مخلوقات خداوند احترام قائل شوند و از آن‌ها با محبت و مراقبت رفتار کنند. همچنین در سوره بقره آیه 164، خداوند به نشانه‌های عظمت خود در آفرینش اشاره کرده و به انسان‌ها می‌گوید که این نشانه‌ها باید باعث تفکر و تأمل در ذات خداوند شوند. همچنین در سوره سبأ آیه 9، خداوند در مورد نشانه‌هایش در آسمان‌ها و زمین صحبت می‌کند و این تأکید می‌کند که انسان‌ها باید این آیات خداوند را درک کرده و به مسئولیت خود در قبال آن‌ها توجه نمایند. به طور کلی، احترام به طبیعت و حفاظت از آن یک وظیفه دینی محسوب می‌شود و مسلمانان باید در زندگی روزمره خود، به این موضوع توجه ویژه داشته باشند.
و هیچ چیزی نیست مگر این‌که خزانه‌اش نزد ماست و ما آن را جز به اندازه معینی نازل نمی‌کنیم.
به‌درستی که در آفرینش آسمان‌ها و زمین و اختلاف شب و روز آیات بزرگی است برای خردمندان.
آیا نمی‌بینند که آنچه در پیش رویشان و آنچه در پشت سرشان از آسمان‌ها و زمین است، اگر بخواهیم، زمین را به زیر پایشان می‌کشیم یا تکه‌هایی از آسمان بر آن‌ها می‌افکنیم؟ بی‌گمان، در این امر نشانه‌ای است برای هر بنده‌ی توبه‌کار.
در روزی زیبا، عارف در پارکی نشسته بود و به گل‌ها و درختان اطرافش نگاه می‌کرد. او به یاد آیات قرآن افتاد که چگونه خداوند طبیعت را به عنوان نشانه‌ای از عظمت خود قرار داده است. عارف تصمیم گرفت که از طبیعت حفاظت کند و در زندگی روزمره‌اش بیشتر به آن احترام بگذارد. او به دوستانش هم گفت که با هم می‌توانند درختی بکارند و به طبیعت خدمت کنند. اینگونه، عارف اثر مثبتی بر محیط زیست اطرافش گذاشت و شادی بیشتری را در زندگی‌اش احساس کرد.