احترام به طبیعت در قرآن کریم به عنوان یک وظیفه دینی تأکید شده است.
در قرآن کریم، تأکیدات قابل توجهی نسبت به اهمیت و احترام به طبیعت وجود دارد. این تأکید نه تنها به عنوان یک موضوع اخلاقی، بلکه به عنوان یک وظیفه دینی برای مسلمانان مطرح شده است. به عبارتی، ارتباط انسان با طبیعت از نگاه قرآن کریم به عنوان یک پیوند عمیق و مقدس تلقی میشود که باید با دقت و احترام به آن پرداخته شود. در سوره انعام آیه 38 آمده است که خداوند همه موجودات را به عنوان نشانهها و آیات خود قرار داده و آنها را در خدمت بشریت قرار داده است. این آیه نشاندهنده این است که انسانها باید نسبت به طبیعت و مخلوقات خداوند احترام قائل شوند و از آنها با محبت و مراقبت رفتار کنند. این نقش انسانها به عنوان خلیفه خدا در زمین به آنها مسئولیت میدهد تا از منابع طبیعی به شیوهای درست و پایدار استفاده کرده و در حفظ آنها کوشا باشند. همچنین در سوره بقره آیه 164، خداوند به نشانههای عظمت خود در آفرینش اشاره کرده و به انسانها میگوید که این نشانهها باید باعث تفکر و تأمل در ذات خداوند شوند. چنین تأملاتی نشاندهنده درک عمیقتری از نظام زندگی و وجودی است که خداوند برای انسانها آفریده است. به طور مشخص، از آنجا که طبیعت به عنوان چاپلوسی خالق مطرح است، انسانها موظفند تا با دقت و مسئولیت به این مخلوقات نگاه کنند و در حفاظت از آنها بکوشند. در سوره سبأ آیه 9، خداوند در مورد نشانههایش در آسمانها و زمین صحبت میکند و این تأکید میکند که انسانها باید این آیات خداوند را درک کرده و به مسئولیت خود در قبال آنها توجه نمایند. در این آیه نیز به تذکر به نظارت و تأمل در طبیعت پرداخته شده است. از این رو، مسلمانان باید با نگاهی احترامآمیز به موجودات زنده و غیرزنده در محیط زیست خود توجه کنند و در راستای حفاظت از آنان، اقدامات موثری انجام دهند. به طور کلی، احترام به طبیعت و حفاظت از آن یک وظیفه دینی محسوب میشود و مسلمانان باید در زندگی روزمره خود، به این موضوع توجه ویژه داشته باشند. در واقع، احترام به طبیعت به منزله احترام به آفرینش الهی است و انسانها باید خود را در قبال آن مسئول بدانند. از آنجایی که در قرآن کریم، دنیا به عنوان یک آزمون برای انسانها شناخته شده است، حفاظت از طبیعت به عنوان یک مسئولیت بزرگ در این آزمون به حساب میآید. بنابراین، نه تنها تأکیدات قرآنی اخلاقی در این زمینه وجود دارد، بلکه این تأکیدات ریشه در اساسیترین اصول دین دارند. در دینی که سرشار از مهربانی و محبت است، هیچ جایی برای تخریب و بیاحترامی به محیط زیست وجود ندارد. مسلمانان باید از آموزههای قرآنی بهرهبرداری کنند و با اتخاذ رفتارهایی بر اساس اصول اسلامی، به حفظ محیط زیست و طبیعت بپردازند. به عنوان مثال، میتوانند برای حفظ منابع آب، از تکنولوژیهای نوین در کشاورزی استفاده کنند، با رعایت نکات زیستمحیطی به حفظ تنوع زیستی کمک کنند و در مبارزه با تغییرات اقلیمی مشارکت داشته باشند. در نهایت، میتوان گفت که حفظ طبیعت نه تنها یک وظیفه شرعی و اخلاقی است، بلکه یک نیاز ضروری برای بقای نسلهای آینده بر روی این کره خاکی خواهد بود. مسلمانان باید در تمامی جنبههای زندگی خود به این موضوع توجه کرده و در تلاش برای ایجاد تعادل بین زندگی انسانی و طبیعت باشند. در این راستا، قرآن کریم به عنوان راهنمایی کننده و مشوقی برای کاوش در دل طبیعت و درک اهمیت آن، نقش بنیادی ایفا میکند. با پیروی از آموزههای قرآنی و تأکید بر احترام به محیط زیست، میتوانیم نمونههای حقیقی از زندگی مسلمانی را که در آن حفاظت از طبیعت در اولویت قرار دارد، به نمایش بگذاریم.
و هیچ چیزی نیست مگر اینکه خزانهاش نزد ماست و ما آن را جز به اندازه معینی نازل نمیکنیم.
بهدرستی که در آفرینش آسمانها و زمین و اختلاف شب و روز آیات بزرگی است برای خردمندان.
آیا نمیبینند که آنچه در پیش رویشان و آنچه در پشت سرشان از آسمانها و زمین است، اگر بخواهیم، زمین را به زیر پایشان میکشیم یا تکههایی از آسمان بر آنها میافکنیم؟ بیگمان، در این امر نشانهای است برای هر بندهی توبهکار.
در روزی زیبا، عارف در پارکی نشسته بود و به گلها و درختان اطرافش نگاه میکرد. او به یاد آیات قرآن افتاد که چگونه خداوند طبیعت را به عنوان نشانهای از عظمت خود قرار داده است. عارف تصمیم گرفت که از طبیعت حفاظت کند و در زندگی روزمرهاش بیشتر به آن احترام بگذارد. او به دوستانش هم گفت که با هم میتوانند درختی بکارند و به طبیعت خدمت کنند. اینگونه، عارف اثر مثبتی بر محیط زیست اطرافش گذاشت و شادی بیشتری را در زندگیاش احساس کرد.