سکوت در برابر گناه دیگران نادرست است و مؤمنان باید به خوبى دیگران را به نیکى ترغیب کنند.
در قرآن کریم، نسبت به گناه و انجام ناپسندها هشدارهای فراوانی داده شده است. در سوره آل عمران آیه 104، خداوند می‌فرماید: 'و از شما یک گروه باید دعوت کنند به خوبی‌ها و از بدی‌ها نهی کنند.' این آیه به وضوح بیان می‌کند که وظیفه مؤمنان تنها محدود به خودشان نیست، بلکه باید نسبت به گناهان دیگران نیز حساس و پاسخگو باشند. این نوع بیداری اجتماعی و تشویق به عمل نیک و نهی از عمل بد، بخشی از مسئولیت‌های دینی هر مسلمان است. همچنین در سوره مائده آیه 78 آمده است: 'کسانی که کافر شدند از اهل کتاب و مشرکین، در آتش جهنم جاودانه خواهند بود.' این هشدار به ما یادآور می‌شود که سکوت در برابر گناهان دیگران می‌تواند به تبعات سنگینی منجر شود و اگر هیچ اقدامی نکنیم، ممکن است به نوعی شریک در گناه آن‌ها محسوب شویم. به همین دلیل، سکوت در برابر گناه نه تنها درست نیست بلکه باید با محبت و با زبان نرم و از طریق روش‌های مؤثر، از گناهان نهی کرد. چرا که در سوره نحل آیه 125، خداوند به دعوت به راه خدا با حکمت و نصیحت نیکو دستور می‌دهد. بنابراین، اگر ما نمی‌توانیم به طور مستقیم به فردی که مرتکب گناه شده است، بگوییم در اشتباه است، باید سعی کنیم به طریقی مؤثرتر و با رحمت و محبت، او را به راه راست هدایت کنیم.
و باید از شما جماعتی باشد که به خوبی‌ها دعوت کنند و از بدی‌ها نهی نمایند و اینانند رستگاران.
بی‌گمان، کسانی که از اهل کتاب و مشرکان کافر شدند در آتش جهنم جاودانه خواهند ماند، و آنان بدترین مخلوق‌اند.
به راه پروردگارت دعوت کن به حکمت و موعظه‌ای نیکو و با آنان به شیوه‌ای که بهتر است جدل کن. بی‌گمان، پروردگار تو داناتر است به کسی که از راه او گمراه شده و او داناتر است به هدایت‌یافتگان.
روزی روزگاری در یک دهکده کوچک، مردی به نام علی بود که در برابر گناهان همسایگان خود سکوت می‌کرد. اما روزی به یاد آیات قرآن افتاد که ما باید به یکدیگر امر به معروف و نهی از منکر کنیم. علی تصمیم گرفت که با محبت و احترام، دوستانش را از اشتباهاتشان آگاه کند. به زودی، رفتارهای کسانی که به او گوش می‌دادند تغییر کرد و جامعه‌اش بهتر شد. این تجربه باعث شد علی به این نکته پی ببرد که سکوت تنها در برابر گناه، درست نیست و محبت و نصیحت می‌تواند قلب‌ها را تغییر دهد.