دروغگویی انسان را از رحمت الهی دور میکند چون به فساد و بیعدالتی میانجامد و روابط را مختل میسازد.
در قرآن کریم، دروغگویی به عنوان یکی از صفات ناپسند شناخته میشود که انسان را از رحمت و مغفرت الهی دور میسازد. در سوره بقره آیه 42، خداوند به مسلمانان توصیه میکند که حق را به باطل نپوشانند و حقایق را تحریف نکنند. این آیه نشاندهنده این است که دروغ گفتن به عنوان نادرستی اجتماعی، جامعه را مختل کرده و نه تنها فرد دروغگو بلکه دیگران را نیز تحت تأثیر قرار میدهد. در ادامه، سوره زمر آیه 32، بیان میکند که چه کسی ظلمی بالاتر از آن کس است که به خدا دروغ میبندد؟ به علاوه، انسان باید بداند که دروغ باعث دوری از رحمت خداوند میشود. در حقیقت، دروغ و کذب، صفات کسانی است که به سختی به درک حقیقت و عدالت میرسند و برای رسیدن به رضایت خداوند، هیچ گاه نمیتوانند به موفقیت برسند. در سوره مومنین آیه 91، خداوند میفرماید که هیچکس جز خود او سزاوار پرستش نیست و هر کس به خدا دروغ ببندد، تنها به فساد و بیرحمی خواهد رسید. بنابراین، انسان باید برای حفظ رابطه خود با خداوند و برخورداری از رحمت او، از دروغگویی پرهیز کند و همواره راستگو باشد. راستگویی در تمام جنبههای زندگی نه تنها روابط فردی را محکمتر میکند، بلکه برکات الهی را نیز در زندگی انسان برقرار میسازد.
و حق را با باطل نپوشانید و حق را کتمان نکنید در حالی که میدانید.
پس چه کسی ظالمتر است از آن کس که به خدا دروغ می بندد و حق را چون به سوی او میآید انکار میکند؟ آیا در جهنم، محل استراحتی برای کافران نیست؟
خداوند فرزندی برای خود اختیار نکرده و نه هیچکس را به جز او، خدای دیگری نیست؛ در غیر این صورت هر خدای دیگری آنچه را آفریده، به ستم بهسوی خود میبرد و برخی بر برخی دیگر فخر میفروختند.
روزی، مردی به نام حسن بود که به صداقت و راستگویی مشهور بود. او همیشه سعی میکرد در زندگیاش راستگو باشد و هیچگاه به دروغ نیفتاد. مردم او را دوست داشتند و به او اعتماد میکردند. یک روز، حسن در دو راهی قرار گرفت و بین راست و دروغ مانده بود. اما او با یادآوری آیات قرآن تصمیم گرفت به صداقت پایبند بماند. او به این درک رسید که راستگویی نه تنها او را به خدا نزدیکتر میکند، بلکه زندگیاش را پر از راز و برکت میسازد. از آن پس، به همه اطرافیانش یادآوری میکرد که صداقت بهترین سیاست است و دروغگویی هرگز جای او را نخواهد گرفت.