پرهیز از گناهان کوچک به جلوگیری از عادت به گناهان بزرگتر کمک میکند و روح انسان را از ناراحتی دور میکند.
پرهیز از گناهان کوچک در آموزه‌های اسلامی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. خداوند در قرآن کریم به این نکته اشاره میکند که اگر انسان به گناهان کوچک عادت کند، ممکن است به راحتی به گناهان بزرگتر نیز دچار شود. در سوره لقمان آیه 18، آمده است: "وَلا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ". این آیه به ما یادآوری میکند که هر گونه رفتار طغیانی و غیر اخلاقی، حتی در کوچک‌ترین شکل آن، مورد ناپسند خداوند است. پیامبر اکرم (ص) نیز در احادیث خود بر پرهیز از گناهان کوچک تأکید کرده‌اند و فرموده‌اند که "آتش گناه به اندازه‌ای ممکن است کوچک به نظر بیاید، اما اگر بر آن افزوده شود، آتش بزرگی به وجود خواهد آورد". بر این اساس، توجه به گناهان کوچک به ما کمک میکند تا در مسیر درست و نیکو باقی بمانیم و به سلامت روحی و اخلاقی خود اهمیت دهیم. در سوره آل عمران آیه 135 نیز خداوند می‌فرماید: "وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ"، بدین معنی که به یاد خدا بودن و درخواست آمرزش از آن عزیز، باعث می‌شود که ما از ارتکاب گناهان دوری کنیم و در صورت بروز خطا، همیشه قابلیت جبران و بازگشت به مسیر درست را داشته باشیم.
و به مردم چهره خود را عبوس مکن و در زمین با قهری نرو، که خداوند هیچ متکبر فخوری را دوست ندارد.
و کسانی که هرگاه مرتکب فاحشه‌ای یا خطایی شدند، خدا را یاد کرده و برای گناهان خود استغفار می‌کنند.
روزی روزگاری مردی به نام حسن بود که به گناهان کوچک عادت کرده بود. او همیشه می‌گفت: "این که گناه کوچکی است" و هیچ‌وقت به عاقبت آن فکر نمی‌کرد. روزی در مسیر خانه، با آیه‌ای از قرآن برخورد کرد که او را به تفکر واداشت. او یادآوری کرد که گناهان کوچک ممکن است او را به بزرگ‌ترها سوق دهد. از آن روز، حسن تصمیم گرفت که به محضی که خواسته‌های نفس او برآورده شد، از گناهان کوچک نیز دوری کند و به یاد خدا باشد.