محبت به دیگران باید خالصانه و فقط برای رضای خدا باشد، بدون منت یا توقع. این اقدام نه تنها روح انسان را تقویت میکند بلکه روابط اجتماعی را نیز استحکام میبخشد.
در قرآن كريم، موضوع محبت و احسان به ديگران بدون چشمداشت به وضوح بيان شده است. يكي از آياتي كه به موضوع محبت به ديگران اشاره دارد، آيه 82 سوره إنسان است که می‌فرماید: "إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا". این آیه به وضوح نشان می‌دهد که مؤمنان کمک‌های خود را فقط به خاطر رضای خدا و با هدف احسان به دیگران انجام می‌دهند و هیچ انتظاری از طرف مقابل ندارند. این امر به ما یادآوری میکند که اولویت ما در محبت به دیگران باید خدا باشد و نه منافع شخصی. همچنین در سوره بقره، آیه 261 آمده است که خداوند صدقات را به درختی پرثمر تشبیه کرده و به مؤمنان یادآوری میکند که انفاق در راه خدا، مانند نشاندن یک درخت است که به مرور زمان ثمره‌اش را خواهد داد. در واقع، محبت بدون چشمداشت به دیگران، نه تنها موجب ارتقاء روح و معنویت در فرد می‌شود، بلکه باعث استحکام روابط اجتماعی و کاهش اختلاف‌ها خواهد شد. در دنیا، محبت واقعی به دیگران می‌تواند به شکل‌های مختلفی نمایان شود؛ از کمک‌های مالی گرفته تا اقداماتی مثل حمایت عاطفی و روانی. در نهایت، محبت کردن به دیگران به ما یادآور می‌شود که خود را از قید و بند توقعات رها کنیم و صرفاً به امید جلب رضایت الهی از کارهای نیکو و مهربانی‌های خود لذت ببریم.
ما شما را تنها به خاطر رضای خدا طعام می‌دهیم؛ ما از شما نه پاداشی می‌خواهیم و نه سپاسی.
مثل کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می‌کنند، همانند دانه‌ای است که هفت خوشه برویاند و در هر خوشه، صد دانه باشد. و خداوند برای هر کس بخواهد، می‌افزاید و خداوند شنوا و داناست.
روزی مردی تصمیم گرفت که به مردم از روی محبت و بدون چشمداشت خدمت کند. او تا جایی که امکان داشت، دست نیازمندان را گرفت و از آن‌ها حمایت کرد. همه‌ی خدمات او فقط به خاطر رضای خدا بود و نه بابت تشکر یا پاداش. این امر به او آرامش و خوشحالی زیادی بخشید و دیگران نیز او را به خاطر محبتش می‌ستودند. این داستان به ما یادآوری میکند که محبت خالصانه می‌تواند زندگی ما و دیگران را بهبود بخشد.