محبت به دیگران باید بدون انتظار پاداش و با نیّت خالص انجام شود.
در قرآن کریم، مفهوم محبت و احسان به دیگران چیزی فراتر از یک توصیه اخلاقی است و به عنوان یکی از اصول بنیادین دین اسلام شناخته میشود. محتوای آیات و روایات اسلامی به وضوح تأکید بر محبت و احسان به همنوعان دارد و در این راستا، درک عمیقتری از معنای این مفاهیم و چگونگی عملی کردن آنها در زندگی روزمره ضروری به نظر میرسد. بهویژه در شرایط کنونی جامعه که روابط انسانی تحت تأثیر تکنولوژی و زندگی مدرن قرار گرفته است، ضرورت توجه به محبت و احسان دوچندان میشود. خداوند در آیه 267 سوره بقره، این موضوع را بیان میکند که انسانها باید از چیزهای خوب و طیب که به دست آوردهاند، انفاق کنند: "ای کسانی که ایمان آوردهاید، از چیزهای خوب که به دست آوردهاید و از آنچه برای خودتان بیرون میآورید انفاق کنید..." این آیه به طور خاص بر این نکته تأکید دارد که انفاق و کمک به دیگران باید از نیتی خالص و بدون چشمداشت نسبت به پاداش و عمل شود. این مفهوم نه تنها در قرآن، بلکه در تمام فرهنگها و ادیان جهان بهعنوان یک اصل انسانی و اخلاقی شناخته میشود و نشاندهنده اهمیت روابط اجتماعی سالم و محبت در جامعه است. یکی دیگر از آیات مهم که به این بحث میپردازد، آیه 2 سوره انسان است که بیان میکند: "ما به شما غذا میدهیم، فقط به خاطر رضای خدا، نه برای اینکه از شما پاداش یا شکرگزاری بخواهیم". در این آیه، نیّت خالص و بیریا از سوی شخصی که کار نیک انجام میدهد، مورد تأکید قرار گرفته است. این نوع نیت، نشانهای از ایمان راستین و پذیرفتن ارزشهای انسانی است. در واقع، محبت و احسان به دیگران در اسلام به عنوان یک عمل عبادی شناخته میشود که در آن، توجه به رضایت خدا و خیرخواهی برای دیگران باید در اولویت قرار گیرد. در این راستا، روایتهای مختلفی نیز وجود دارند که بیانگر اهمیت محبت و احسان به دیگران هستند. پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودهاند: "خیرخواهی برای دیگران، نشانه ایمان است". این بدان معناست که انسان مؤمن باید خود را متعهد به خدمت به دیگران بداند و در این مسیر، از هرگونه چشمداشت نسبت به پاداش فاصله بگیرد. این نوع محبت میتواند به اشکال مختلف در زندگی روزمره ظاهر شود؛ از جمله کمک به دوستان در مواقع نیاز، همدردی با همسایگان و یا حتی گاهی احسان به غریبهها و نیازمندان. عشق و محبت به دیگران نه تنها یک وظیفه انسانی است، بلکه تأثیرات مثبت زیادی بر روح و روان انسان دارد. هنگامی که ما به دیگران کمک میکنیم، احساس رضایت و آرامش درونی نصیب ما میشود که میتواند به بهبود کیفیت زندگیمان کمک کند. در واقع، این نوع محبت میتواند به عنوان یک چرخه مثبت در جامعه عمل کند و موجب تقویت احساس همبستگی و همدلی میان افراد شود. علاوه بر آثار فردی محبت و احسان، این عمل اجتماعی میتواند به بهبود روابط میان اقشار مختلف جامعه کمک کند. در جوامع مدرن، زمانی که تنشها و ناآرامیهای اجتماعی افزایش مییابد، محبت به دیگران و تلاش برای ایجاد فضای مثبت و همدلانه بسیار اهمیت دارد. با گسترش محبت در دل جامعه، میتوان بهدنبال کاهش ناعدالتیها و مشکلات اجتماعی بود. در قرآن کریم و سنت نبوی به وفور از تأثیرات اجتماعی محبت صحبت شده و بیان شده است که این تعاملات انسانی میتواند به تأثیرگذاری بر روح و روان جامعه منجر شود. در نهایت، باید گفت که برای بهدست آوردن آرامش و زندگی بهتر، باید محبت را در قلب خود پرورش دهیم و در عمل آن را نشان دهیم. انجام کارهای نیک و محبت به دیگران نه تنها وظیفهای دینی و انسانی است، بلکه راهی برای ایجاد جامعهای بهتر و سالمتر نیز محسوب میشود. بنابراین ما باید بپذیریم که محبت و احسان به دیگران یک اصل بنیادین در زندگی ماست که میتواند دنیا را به مکانی زیباتر تبدیل کند. نتایج نیکوی این نوع محبت را میتوانیم در زندگی روزمره خود مشاهده کنیم و با تکرار و گسترس این رفتارها، دنیایی سرشار از دوستی و همدلی بسازیم.
ای کسانی که ایمان آوردهاید، از چیزهای خوب که به دست آوردهاید و از آنچه برای خودتان بیرون میآورید انفاق کنید...
ما به شما غذا میدهیم، فقط به خاطر رضای خدا، نه برای اینکه از شما پاداش یا شکرگزاری بخواهیم.
یکی از روزها، مریم به خانه آمد و دید همسایهاش به شدت نیازمند کمک است. او بدون اینکه فکر کند چه چیزی دریافت کند، تصمیم گرفت به او کمک کند و نیازهایش را برطرف کند. بعد از این عمل، مریم احساس خوشحالی و آرامش عجیبی کرد و متوجه شد که محبت بدون انتظار، چقدر زیبا و معنادار است.