در قرآن، حسرت بهعنوان یک حالت منفی و نشانه بیتوجهی به احکام الهی نکوهش شده است.
در قرآن کریم، معانی و مفاهیم عمیق و گوناگونی وجود دارد که به جوانب مختلف زندگی انسانها اشاره میکند. یکی از آیات و مضامین کلیدی در قرآن کریم، مفهوم حسرت و ندامت است که در شرایط و زمانهای مختلف بیان شده و به نوعی به نوعی از احساسات انسانی اشاره دارد که در نتیجه غفلت از فرصتی که در زندگی داریم به وجود میآید. این حسرتها و ندامتها هم به شکل ضمنی و هم به شکل مستقیم در آیات مختلف قرآن کریم وجود دارد. حسرت و ندامت بهعنوان یک ویژگی منفی در قرآن خصوصاً در لحظههای حساس و سرنوشتساز زندگی انسانها معرفی شده است. خداوند در آیات مختلف به ما هشدار میدهد که چگونه بیتوجهی به احکام و دستورات الهی میتواند ما را به عواقب وخیمی برساند که نتیجه آن فقط حسرت و افسوس خواهد بود. به عنوان مثال، در سوره مؤمنون آیه 99، به حالت افرادی اشاره میشود که در زمان مرگ خود، پی به زندگی ناصحیح و بیهودهشان برده و آرزو میکنند تا کاش به دورانی که در آن زندگی میکردند، بازگردند تا بتوانند اصلاحاتی در زندگی خود انجام دهند. این مفهوم از حسرت نشاندهنده این است که انسانها طی دوران حیات خود فرصتهای متعدد و بینظیری دارند که باید از آن بهترین استفاده را بکنند. هر فردی در زندگی خود با انتخابهای مختلفی روبرو است و نحوه رفتار و تصمیمگیری او میتواند بر زندگیاش تأثیر بگذارد. حسرت در اینجا بهنوعی برآمده از غفلت و بیتوجهی به ارزشهای معنوی و الهی است و این که انسان از فرصتهای طلایی که خداوند در اختیارش قرار داده به درستی استفاده نکرده است. در سوره زمر آیه 56 نیز خداوند به این موضوع اشاره میکند که افرادی که در دنیا سعی در ادای طاعات و عبادات ندارند، روز قیامت با حسرتی بزرگ مواجه خواهند شد. این افراد به یاد میآورند که فرصتهای طلایی و لحظات ارزشمندی را که میتوانستند با عمل صالح پر کنند، از دست دادهاند. این حسرتی عمیق و پردرد است که بهخاطر عدم توجه به فراخوان الهی به وجود آمده و سوزش آن در روح و جان انسانها به گونهای بهسختی حس میشود. در واقع، حسرت میتواند نشانهای از تقصیرات و کوتاهیهای ما در برابر نعمتهای بیپایان خداوند باشد. این نعمتها شامل زمان، سلامتی، فرصتهای یادگیری و رشد، و ظرفیت برای انجام اعمال خوب است. در صورتیکه انسانها به اندازه کافی به این نعمتها احترام نگذاشته و از آنها به درستی بهرهبرداری نکنند، قطعاً در پایان کارشان با حسرت و ندامت روبرو خواهند شد. قرآن کریم به وضوح حسرت و ندامت را نه تنها به خاطر اعمال ماضی بلکه به واسطه عدم دقت و توجه به کلام الهی و دستورات آن نیز نکوهش کرده است. این تأکید بر اهمیت پیروی از احکام الهی و تلاش به سوی عمل صالح است. اگر یک فرد تمام زندگیاش را صرف لذتجوییهای زودگذر کند و توجهی به زندگی معنوی نداشته باشد، در واقع یک سرمایهگذاری با ریسک بالا را انجام داده است. این فرد در حقیقت با انجام کارهای بیفایده و بیهدف در زندگی خود، در حال از دست دادن اوقات ارزشمندش است که در نهایت او را به حسرت و ندامت میکشاند. همچنین، فردی که به طور مداوم زمان خود را صرف فیضهای دنیوی میکند و برای آیندهاش برنامهریزی مناسب نمیکند، اخلاق و روح خود را در محاصره وسوسهها و منحرفکنندههای ظاهری قرار میدهد. این موضوع در نهایت میتواند به حسرتهای عمیقتری منجر شود. پیام قرآن این است که باید خود را از این عذاب رهایی ببخشیم و در مسیر اطاعت از خدا و عمل صالح گام برداریم. در کل، مفهوم حسرت و ندامت در قرآن کریم نه تنها یک هشدار جدی برای انسانهاست، بلکه یک دلایل و چرایی عمیق برای زندگی بهینه محسوب میشود. این آموزههای الهی میتواند در زندگی روزمره انسانها تأثیرگذاری عمیقتری داشته باشد و ما را به تفکر بیشتری در مورد اعمال و تصمیماتمان وادار کند. با استناد به این آیات و نکتهها، میتوانیم در مسیر درست زندگی قرار بگیریم و از حسرت و ندامت در آینده خودداری کنیم. در نهایت، انسانها باید بدانند که هر لحظه از زندگی فرصتی است برای رشد و تعالی. تمام چالشها و مشکلاتی که ممکن است در زندگی پیش بیاید، در واقع آزمونی است برای نشان دادن تعهد و محبت ما به خدا و ایجاد زمینهای برای انجام کارهای نیک. حیات دنیوی فرصتی است که نباید به راحتی از دست برود. لازم است هر لحظه را غنیمت بشماریم و سهیم در ساختن آیندهای بهتر باشیم. آیات قرآن کریم در این زمینه چراغ راهنمای ماست و ما را به سوی سرنوشت بهتر و دوری از حسرت رهنمون میکند.
تا زمانی که مرگ یکی از آنها فرا رسد، میگوید: پروردگارا مرا بازگردانید.
و باید زود باشد که بر آنها عذابی سخت نازل شود.
روزی مردی به نام سهراب در بالای تپهای نشسته بود و به زندگیاش فکر میکرد. او حسرت میخورد که چرا در جوانی به خدا توجه نکرده و زمانش را بیهوده سپری کرده است. روزی در حال گوش دادن به آیات قرآن، حس کرد که برای بازگشت و جبران کمبودها هیچگاه دیر نیست. او تصمیم گرفت که با انجام کارهای نیک و عبادت، زندگیاش را تغییر دهد. سهراب شروع به نماز خواندن و کمک به دیگران کرد و به تدریج آرامش را در زندگیاش یافت.