برای به دست آوردن رضایت خدا، اعمال نباید به رخ کشیده شوند، زیرا ریاکاری خطر بزرگتری برای روح است.
در قرآن کریم، تاكيد زیادی بر روی حسن نیت و اخلاص در انجام اعمال آمده است. در سوره بقره آیه 264، خداوند می‌فرماید: "ای کسانی که ایمان آورده‌اید، صدقه‌های خود را به ریا ندهید، مانند کسی که مالش را به خاطر مردم خرج می‌کند و نتیجه‌اش در آخرت هیچ چیزی نخواهد بود." این آیه به وضوح نشان می‌دهد که انجام اعمال خوب باید از روی خالصانه و با نیتِ قربت به خداوند باشد و نباید به خاطر جلب توجه دیگران یا فخر فروشی باشد. همچنین در سوره مومنون آیه 51 نیز تاکید شده است که "مؤمنان راستین کسانی هستند که به نمازهای خود پایبندند". اینها نشان می‌دهد که عاقبت‌نگری و اخلاص در دین مهم‌تر از تصویرسازی و به رخ کشیدن اعمال خوب است. پس تاکید قرآن بر این است که باید اعمال نیکی که انجام می‌دهیم از سر خلوص و نیت خوب باشد و از لحاظ ظاهری به آن نپردازیم. در زندگی‌روزمره، اگر کسی برای نشان دادن نیکی خود به سراغ دیگران برود، ممکن است در نهایت به خودخواهی و ریاکاری دچار شود که خطر بزرگی برای روح انسان است. به همین دلیل، با نیت خالصانه و بدون نمود اجتماعی عمل کردن می‌تواند پیوند عمیق‌تری با خداوند ایجاد کرده و عاقبت خوبی در زندگی فردی و اجتماعی داشته باشد.
ای کسانی که ایمان آورده‌اید، صدقات خود را به ریا ندهید، مانند کسی که مالش را به خاطر مردم خرج می‌کند.
مؤمنان راستین کسانی هستند که به نمازهای خود پایبندند.
روزی عیسی در راهی می‌رفت که در کوچه‌ای به یک فرد نیکوکار برخورد. آن شخص به صورت خود را از خودش دور کرده و به دیگران در کمک کرد. عیسی به او گفت: "بیا، کسانی که به یاری دیگران می‌شتابند نیاز به شناخت خود را ندارند." پیام عیسی نیکوکار ماندگار شد و باعث شد تا آن فرد نیکوکار تصمیم بگیرد که کمک‌های خود را از طریق راز و خلوص بیان کند.