احساس مسئولیت نسبت به نیازمندان بخشی از ایمان ما است و رابطه محبت و همدلی را تقویت می‌کند.
در قرآن کریم، احساس مسئولیت نسبت به نیازمندان و فقرا به عنوان یکی از واجبات مسلم مورد تأکید قرار گرفته است. خداوند در سوره بقره آیه 177 می‌فرماید: 'نه اینکه روی خود را به سوی شرق و غرب بگردانید، بلکه عصاره نیکوکار این است که به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتاب و پیامبران ایمان داشته باشد و مال خود را با عشق به خویشاوندان، یتیمان، بیوگان، مسکینان، در راه ماندگان و سائلان و برای آزادی بردگان انفاق کند.' این آیه به وضوح نشان می‌دهد که کمک به نیازمندان در حقیقت بخشی از ایمان به خداوند است و بر این اصول و ارزش‌ها تأکید دارد. در سوره مائده آیه 55 نیز آمده است: 'ولیکن الله ولیّکم'. در این آیه، خداوند به مؤمنان می‌فرماید که او ولی و سرپرست آن‌هاست، و به تبع آن، آنها باید دست در دست همدیگر برای یاری نیازمندان تلاش کنند. احساس مسئولیت نسبت به نیازمندان در حقیقت یک نوع الزام اخلاقی و اجتماعی است؛ ما به عنوان انسان و مسلمانی که به اصول همدلی و دوران یونی انسانی اعتقاد داریم، باید به یاری همدیگر بشتابیم. شفاف است که احساس مسئولیت نسبت به نیازمندان با ایجاد وحدت و همگرایی در جامعه، فرهنگ محبت و مهربانی را گسترش می‌دهد. این احساس نه تنها به نیازمندان کمک می‌کند بلکه خود ما را نیز با اصول انسانی و اخلاقی آشنا می‌سازد و به ما کمک می‌کند تا در زندگی‌مان معنای بیشتری بیابیم.
نه اینکه روی خود را به سوی شرق و غرب بگردانید، بلکه عصاره نیکوکار این است که به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتاب و پیامبران ایمان داشته باشد و مال خود را با عشق به خویشاوندان، یتیمان، بیوگان، مسکینان، در راه ماندگان و سائلان و برای آزادی بردگان انفاق کند.
ولیکن الله ولیّکم.
روزی، در یک دهکده کوچک، جوانی به نام حسن زندگی می‌کرد. او بسیار پولدار بود، اما همیشه با نیازمندان بی‌تفاوت بود. روزی، در حین عبور از بازار، چشمش به یک زن پیر افتاد که در دستانش گلابی گدایی می‌کرد. حسن تصمیم گرفت که به او کمکی کند. بعد از آن روز، او متوجه شد که کمک به دیگران نه تنها برای آنها مفید است بلکه به او نیز آرامش و شادی می‌بخشد. حسن یاد گرفت که نسبت به نیازمندان احساس مسئولیت داشته باشد و تبدیل به فردی نیکوکار و محبوب در بین مردم شد.