احترام به رفتار نیک، پرهیز از تمسخر و برقراری ارتباط مثبت با دیگران مرتبط است.
رفتار با احترام نسبت به دیگران یکی از اصول بنیادین زندگی در اسلام و در قرآن کریم است. این اصل نهتنها به عنوان یک اخلاق فردی، بلکه بهعنوان یک ارزش اجتماعی در ایجاد یک جامعه سالم و متعادل نیز برجسته میشود. در قرآن کریم و بهویژه در سوره حجرات، نکات بسیار مهمی در مورد رفتار با احترام نسبت به دیگران آمده است. در آیه 11 سوره حجرات، خداوند به مسلمانان میفرماید: «یا أیها الذین آمنوا لا یسخر قوم من قوم عسی أن یکونوا خیرا منهم و لا تلمزوا أنفسکم و لا تنابزوا بالألقاب». این آیه بهوضوح ما را از تمسخر دیگران برحذر میدارد و به ما یادآوری میکند که نباید یکدیگر را به باد تمسخر بگیریم و لقبهای ناپسند به هم دیگر بدهیم. این امر نهتنها بر حرمت و احترام به یکدیگر تأکید میکند، بلکه به ایجاد فضایی از عزت نفس در میان افراد نیز کمک میکند. نکتهای که در این آیه وجود دارد، این است که هر فردی بهعنوان یک انسان شایسته احترام و عزت است. هیچ کس نمیتواند بر اساس لباس، رنگ پوست، ملیت یا وضعیت اجتماعیاش مورد تمسخر قرار گیرد. این آموزه به ما یادآوری میکند که در زندگی روزمرهمان، باید همواره به این نکته توجه کنیم که چگونه میتوانیم به دیگران احترام بگذاریم و همدلی و محبت را در جامعه گسترش دهیم. در واقع، وقتی که ما احترام به دیگران را در زندگیامان نهادینه کنیم، به نوعی در حال ساختن پایههای یک جامعه سالم و متعادل هستیم. آیه 13 سوره حجرات نیز بر اهمیت تنوع فرهنگی و اجتماعی تأکید میکند. خداوند در این آیه میفرماید: «إن أکرَمکم عند الله أتقیکم». این بیان بیانگر این است که خداوند انسانها را از مرد و زن آفریده و آنها را به ملتها و قبیلهها تقسیم کرده است تا یکدیگر را بشناسند. در واقع، این گفتار به ما نشان میدهد که این تنوع نهتنها باید مورد احترام قرار گیرد، بلکه فرصتی است برای رشد و شناخت یکدیگر. در این زمینه، رفتاری که ما با دیگران داریم، میتواند به شکلگیری جوی از همدلی و احترام کمک کند. نقش رفتار با احترام در جامعه بسیار مهم است. هنگامی که در یک جامعه فرهنگ احترام و همدلی را نهادینه کنیم، میتوانیم شاهد کاهش مشکلات اجتماعی، از جمله تبعیض، تنشها و درگیریهای بین فرهنگها و اقوام مختلف باشیم. این فرهنگ باید در همه جنبههای زندگی، از محیط کار تا خانواده و جامعه گسترش یابد. به عنوان مثال، در محیط کار، گفتار نیک و برقراری ارتباط مثبت میان همکاران میتواند به بهبود روحیه کارمندان و افزایش بهرهوری کمک کند. به یاد داشته باشید که در هر ارتباطی، گوش دادن به نظرات و احساسات دیگران نشاندهنده احترام عمیق به آنهاست. برای ایجاد یک محیط سالم با احترام، باید پرهیز از قضاوتهای نادرست و رفتارهای ناپسند را در نظر داشته باشیم. قضاوت نادرست معمولاً بر اساس ناآگاهی و عدم شناخت از فرهنگها و اعتقادات دیگران است. بنابراین، با تلاش برای درک دیگران و شناخت بهتر آنها، میتوانیم فضایی از احترام و تعامل مثبت ایجاد کنیم. این اقدامات نهتنها در خانوادهها و محیط کار موثر است، بلکه در سطح جامعه نیز میتواند تأثیرگذار باشد. به عنوان مثال، اگر کسی از فرهنگی متفاوت به جامعهای جدید وارد شود، رفتار با احترام در قبال او میتواند به او کمک کند تا بهسرعت با محیط جدید سازگار شود و در عین حال، جامعه نیز از تنوع فرهنگی این فرد بهرهمند میشود. در واقع، رفتار با احترام نهتنها به حفظ عزت نفس فردی کمک میکند، بلکه به تقویت پیوندهای اجتماعی و رشد جامعه کمک شایانی میکند. نهایتاً، لازم است که همگان از فضای مثبت و سالم بهرهمند شوند. زمانی که در جامعهای فرهنگ احترام وجود داشته باشد، نهتنها روابط بین افراد بهتر میشود، بلکه این مسئله میتواند به بهبود کیفیت زندگی، پرورش آرامش و کاهش استرس در افراد نیز کمک کند. این فضا به افراد اجازه میدهد تا آزادانه ابراز وجود کرده و در یک محیط مثبت، فعالیت های خود را انجام دهند. در پایان، باید یادآوری کنیم که احترام به دیگران فراتر از یک دستورات دینی و اخلاقی است. این یک رفتار انسانی است که میتواند زندگیها را تغییر دهد و به ایجاد جامعهای سالم و متعادل منجر شود. بیایید با هم به تلاش برای نهادینه کردن این ویژگی در زندگیامان بپردازیم تا نهتنها خود که نسلهای آینده نیز از یک دنیای پر از عشق، همدلی و احترام بهرهمند شوند.
ای کسانی که ایمان آوردهاید، نباید گروهی از شما گروهی دیگر را مسخره کند؛ شاید آنان بهتر از آنان باشند. و نباید یکدیگر را لقبهای زشت بدهید. بد نامی و فساد پس از ایمان بسیار بد است و کسانی که توبه نکنند، خود ستمکارانند.
ای مردم! ما شما را از مرد و زنی آفریدیم و شما را به ملتها و قبیلهها تقسیم کردیم تا یکدیگر را بشناسید. در حقیقت، گرامیترین شما در پیش خداوند، تقوای شماست. در حقیقت، خداوند دانای آگاه است.
روزی بود که جوانی به نام امین در برخورد با دوستانش در مدرسه رفتار توهینآمیزی داشت. معلم او که متوجه وضعیت شد، تصمیم گرفت که او را به قرآن کریم ارجاع دهد. او به امین آموخت که رفتار با دیگران با احترام چقدر مهم است و با مثالهایی از آیات قرآن مانند آیه 11 سوره حجرات توضیح داد که خداوند حتی یک تمسخر ساده را هم نمیپذیرد. امین به فکر فرو رفت و پس از تمرین رفتار محترمانه، مشاهده کرد که دوستانش نیز تغییر کردهاند و روابط بهتری برقرار کردند.