دعای خیر برای دیگران نه تنها نشانهای از عشق و همدلی است بلکه باعث تقویت روابط اجتماعی میشود.
در قرآن کریم، دعا کردن برای دیگران به عنوان یکی از اعمال نیک و پسندیده ذکر شده است. در سوره مومنون آیه 97، خداوند می‌فرماید: "و بگو: پروردگارا، مرا به درستی دعاهای من پاسخ ده". از این آیه می‌توان دریافت که دعا کردن برای خود و دیگران از محل‌هایی است که به عاقبت و خیر دنیا و آخرت برمی‌گردد. دعا برای دیگران نشانهای از محبت و همکاری در جامعه است. درواقع، قرآن بر این نکته تأکید دارد که یک مؤمن باید در کنار دغدغه‌های خود، به فکر دیگران هم باشد. در سوره فرقان آیه 74، دعا برای فرزندان صالح و نیکوکار پیشنهاد شده است و به ما یادآوری می‌کند که در ادعیه‌مان به دیگران توجه کنیم و برای آنها خیر بخواهیم. همچنین، دعوت به دعا به‌عنوان یک عمل اجتماعی و حمایت از یکدیگر مطرح است. به تعبیر دیگر، دعا برای دیگران نوعی همدلی و ایجاد پیوند قوی‌تر در بین افراد جامعه به شمار می‌آید. وقتی فردی برای دیگری دعا می‌کند، نشان‌دهنده این است که به آسایش و سعادت او اهمیت می‌دهد و این مشارکت در دعا به تقویت روابط انسانی و اجتماعی کمک می‌کند. در النهاية، دعا برای دیگران هم می‌تواند سبب آمرزش گناهان و افزایش رحمت الهی بر دعا کننده شود. بنابراین، دعا کردن نه تنها به نفع دیگران بلکه به نفع خود ما نیز خواهد بود.
و بگو: پروردگارا، مرا به درستی دعاهای من پاسخ ده.
و کسانی که می‌گویند: پروردگارا، از همسران و فرزندان ما، روشنی چشم قرار ده و ما را پیشوای پرهیزکاران قرار ده.
روزی عادل به یک فرد نیازمند کمک کرد و برای او دعا کرد. چند روز بعد، با خبر شد که آن شخص مشکلاتش حل شده است. این اتفاق باعث شد که عادل به اهمیت دعا برای دیگران پی ببرد و تصمیم بگیرد که هر روز برای دیگران دعا کند تا شادی و خوبی را در زندگی‌هایشان تجربه کنند.