در قرآن کریم برابری انسان‌ها بر اساس تقوایشان مشخص می‌شود و نه نژاد یا ثروت.
در قرآن کریم، مسئله برابری انسان‌ها به وضوح مطرح نشده است، اما در متون اسلامی بر روی اصولی نظیر برابری در خلقت و کرامت انسانی تأکید شده است. در سوره حجرات (49:13) آمده است: "ای مردم! ما شما را از یک مرد و یک زن آفریدیم و شما را به گروه‌ها و قبیله‌ها تقسیم کردیم تا یکدیگر را بشناسید. برترین شما نزد خدا پرهیزکارترین شماست." این آیه به وضوح نشان می‌دهد که ارزش انسان‌ها به تقوی و پرهیزگاری آن‌ها بستگی دارد و نه به نژاد، قومیت یا ثروت. همچنین در سوره بقره (2:177) به صفات انسان‌های خوب اشاره می‌شود که از جمله آن‌ها اعتقاد به خدا، روز قیامت، فرشتگان، کتاب و انبیاء است. بر اساس این آیات، می‌توان نتیجه گرفت که همه انسان‌ها از نظر خلقت برابرند و ارزش آن‌ها به اعمال و نیت‌هایشان بستگی دارد. بنابراین، قرآنی به مسأله فرادستی و فراقوامی اشاره نمی‌کند و برابری در معنای حقیقی را به تناسب تقوا و اعمال نیک انسان‌ها بیان می‌کند.
ای مردم! ما شما را از یک مرد و یک زن آفریدیم و شما را به گروه‌ها و قبیله‌ها تقسیم کردیم تا یکدیگر را بشناسید. برترین شما نزد خدا پرهیزکارترین شماست.
نیکی این نیست که رو به شرق و غرب کنید، بلکه نیکی کسی است که به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتاب و پیامبران ایمان بیاورد...
روزی عادل به یک مهمانی رفت که در آن افراد مختلفی از نژادها و فرهنگ‌های مختلف حضور داشتند. او به دقت نظاره‌گر رفتار افراد بود و متوجه شد که افراد وقتی با یکدیگر با احترام و محبت برخورد می‌کنند، احساس خوشایندی دارند. او از صحبت‌های دوستانش آموخت که زیبایی در تنوع انسان‌ها نهفته است و برابری به معنای تفاوت و احترام به یکدیگر است. عادل تصمیم گرفت که در زندگیش این احترام را سرلوحه کار خود قرار دهد و به دیگران یاد دهد که هر انسانی باارزش و محترم است.