زبان میتواند منجر به قضاوتهای نادرست و تفرقه شود؛ بنابراین باید از آن برای گفتن سخنان نیکو استفاده کرد.
زبان یکی از مهمترین ابزارهای ارتباطی انسان است و در طول تاریخ بشر نقش حیاتی در ابراز احساسات، انتقال اطلاعات و برقراری ارتباطات اجتماعی ایفا کرده است. این موضوع به قدری حائز اهمیت است که در قرآن کریم نیز به وضوح به آن اشاره شده است. در این مقاله، ابتدا به بررسی نقش زبان در ارتباطات انسانی میپردازیم و سپس با استناد به آیات قرآن، اهمیت زبان و چگونگی استفاده صحیح از آن را تحلیل خواهیم کرد. زبان به عنوان ابزاری برای گفتوگو و تبادل نظر، توانسته است پایههای ارتباطات اجتماعی را شکل دهد. این ابزار به انسانها این امکان را میدهد که افکار و احساسات خود را به اشتراک بگذارند و از این طریق، روابطشان را بهبود دهند. اما این ابزار قدرتمند اگر به درستی استفاده نشود، میتواند به ابزاری مخرب تبدیل شود و اثرات منفی بر روابط انسانی بگذارد. قرآن کریم به عنوان کتاب هدایت الهی، در خصوص زبان و تأثیری که بر روابط میان انسانها دارد، نکات بسیار مهمی را بیان کرده است. خداوند در سوره حجرات آیه 12 میفرماید: "ای کسانی که ایمان آوردهاید، از بسیاری از گمانها پرهیز کنید، زیرا برخی از گمانها گناه هستند و برخی از شما نباید درباره برخی دیگر سخن بگوید. آیا یکی از شما دوست دارد گوشت برادر مردهاش را بخورد؟" این آیه به وضوح هشدار میدهد که زبان ممکن است به راحتی آسیب بزند و منجر به قضاوتهای نادرست و تفرقه میان مسلمانان شود. در این آیه، خداوند از مومنان میخواهد که به جای قضاوت و سخنچینی، از گفتارهای کم اهمیت و بیفایده پرهیز کنند. نقش زبان در برقراری ارتباط انسانها فراتر از یک وسیله ساده است. زبان به انسانها این امکان را میدهد که افکار و احساسات خود را با دیگران در میان بگذارند و از این طریق روابط عمیقتری را برقرار کنند. اما وقتی زبان به ابزاری برای سخنچینی، قضاوت و تفرقه تبدیل میشود، میتواند اثرات مخربی بر روابط اجتماعی بگذارد. این مسأله از نظر قرآن به شدت مورد عتاب قرار گرفته و به اجتناب از چنین رفتارهایی تأکید شده است. در ادامه به سوره لقمان آیه 19 اشاره میکنیم: "و حدیث خوب، سخن بسیار پسندیده و بهتراست." این آیه به ما یادآوری میکند که همواره باید تلاش کنیم که از زبان خود برای گفتن سخنان نیکو و مثبت استفاده کنیم. تاکید بر گفتن کلمات خوب و مثبت، نشاندهنده این است که زبان ما نه تنها میتواند بر دیگران تأثیر بگذارد، بلکه میتواند حالت روحی خودمان را نیز تحت تأثیر قرار دهد. ارائه صحبتهای خوب و مثبت نه تنها به دیگران انگیزه و روحیه میدهد، بلکه به ما نیز کمک میکند تا افکار مثبتتری داشته باشیم و در روابط خود موفقتر عمل کنیم. با توجه به آیات قرآن، میتوان به این نتیجه رسید که زبان باید به عنوان ابزاری برای ترویج محبت و همدلی در جامعه مورد استفاده قرار گیرد. خداوند در سوره مومنون آیه 13 میفرماید: "و به زودی زبانها و دستان و پاهایشان به آنچه عمل کرده بودند، گواهی خواهند داد." این آیه نشاندهنده این است که در روز قیامت، زبان، دستان و پاهایمان به اعمال ما شهادت خواهند داد. لذا ضروری است که به طور جدی مراقب سخنان خود باشیم. از آنجایی که زبان بر افکار و احساسات ما تأثیر میگذارد، باید سعی کنیم از آن به شیوهای مثبت و سازنده استفاده کنیم. لازمهی یک زندگی اجتماعی سالم، گفتوگوهای سازنده و مثبت است. باید سعی کنیم به جای قضاوت و انتقاد از دیگران، بر روی نکات قوت و مثبت آنها تأکید کنیم. این شیوه نه تنها باعث میشود روابط ما با دیگران بهتر شود بلکه به تقویت ایمان و اعتقادات دینی ما نیز کمک میکند. وقتی که از زبان خود برای ایجاد امید و شادی در دیگران استفاده میکنیم، خودمان نیز از این رفتار بهرهمند میشویم. انسانها موجودات اجتماعی هستند و زبان نقش کلیدی در این ارتباطات ایفا میکند. برای بهبود روابط اجتماعی و تقویت روحیه جامعه، نیاز داریم کلام خود را به سمت اهداف مثبت هدایت کنیم. هوشیاری نسبت به استفاده از زبان و کلمات میتواند به ما کمک کند تا در قبال دیگران مسئولیتپذیرتر و مهربانتر باشیم. در پایان، زبان یک ابزار نقد و نظر است و باید با آگاهی و احتیاط از آن استفاده کنیم. از آنجایی که در قرآن کریم به روشنی بر اهمیت زبان تأکید شده است، ما نیز باید در سیره و رفتار خود این آیات را مد نظر قرار دهیم و سعی کنیم که زبان را به عنوان ابزاری برای سازندگی و محبت به کار بگیریم. بنابراین، به جای تخریب و قضاوت، بیایید به یکدیگر محبت کنیم و از گفتار نیکو بهرهبرداری کنیم تا دنیایی سرشار از همدلی و محبت بسازیم.
ای کسانی که ایمان آوردهاید! از بسیاری از گمانها بپرهیزید که بعضی از گمانها گناه هستند.
و به راستی که تو بر اخلاقی بزرگ هستی.
و زبانهایشان و دستانشان و پاهایشان بر آنچه انجام میدادند، گواهی خواهند داد.
روزی یک مرد فرزانه به جمعی از مردم گفت: "زبان شما همچون شمشیری دو لبه است. اگر به درستی از آن استفاده کنید، میتواند قدرتی بزرگ باشد، اما اگر سوءاستفاده کنید، به خودتان آسیب میزند." سپس مثال زد از دو نفر که به یکدیگر سخنان تندی گفتند و مدتها از هم جدا شدند. اما بعد از مدتی تصمیم به آشتی گرفتند و به یادآوردند که تنها با کلمات محبتآمیز و سازنده میتوانند عشق را بازآفرینی کنند. از آن روز به بعد، همواره مراقب زبان خود بودند.