نیت پاک و خالص می‌تواند مقدمه‌ای برای آمرزش گناهان باشد، اما اعمال باید با دستورات خداوند تطابق داشته باشد.
در قرآن کریم، نیت و قصد در اعمال انسان‌ها بسیار مورد توجه قرار گرفته است و نیت پاک به عنوان یکی از اصول مهم در دین اسلام شناخته می‌شود. در سوره بقره آیه 225، خداوند می‌فرماید: "لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَهَا..." که نشان می‌دهد خداوند تنها از انسان‌ها به اندازه‌ای که در توان دارند، انتظار دارد. نیت صحیح و صادقانه در ایمان به خدا و انجام اعمال نیک، فضائل فراوانی را به ارمغان می‌آورد. در روایات نیز آمده است که "انما الاعمال بالنیات" به این معنا که تمام اعمال بر اساس نیت‌ها محاسبه می‌شوند. بنابراین، اگر نیتی پاک و خالص داشته باشیم و در تلاش برای انجام کارهای نیک باشیم، این تلاش و نیت می‌تواند در بسیاری از موارد، گناهان را مورد آمرزش قرار دهد. اما نباید فراموش کرد که نیت به تنهایی کافی نیست و اعمال نیز باید مطابق با قوانین خداوند انجام گیرند. در سوره توبه آیه 104 نیز تصریح شده است که توبه خالص به سوی خداوند می‌تواند انسان را از گناهانش پاک کند. لذا نیت پاک می‌تواند مقدمه‌ای برای درک و تجربه رحمت الهی باشد، اما به تنهایی نمی‌تواند به تنهایی کفایت کند و لازم است که عمل نیز در جایگاه خود قرار گیرد.
خداوند هیچ‌کس را جز به اندازه‌ایی که در توانش است تکلیف نمی‌کند...
و بدانید که هر چیزی که غنیمت می‌آورید، برای خداوند و رسول اوست...
روزی روزگاری، جوانی به نام امیر وجود داشت که به اعمال خود فکر می‌کرد. او با خود اندیشید که چگونه می‌تواند گناهانش را پاک کند. پس از مدتی تصمیم گرفت نیت‌هایش را خالص کند و با انجام خیرات، به دنبال آمرزش باشد. او در یکی از روزهای جمعه به مسجد رفت و در حال دعا کردن بود، احساس کرد که آرامش عجیبی در دلش ایجاد شده است. از آن روز به بعد، هرگاه نیت خوبی داشت و بر اساس آن عمل می‌کرد، احساس می‌کرد که خداوند گناهانش را می‌بخشد و او را راهنمایی می‌کند.