همدردی با فقرا نشانه ایمان و روحیه انسانی است و کمک به آنان به ما یادآوری می‌کند که باید از نعمت‌های خداوند بهره‌برداری کنیم.
همدردی با فقرا یک موضوع کلیدی در آموزه‌های اسلامی است که در قرآن کریم نیز بر آن تأکید شده است. یکی از دلایل اصلی همدردی با فقرا این است که این عمل نشان‌دهنده روحیه‌ای انسانی و اسلامی است. خداوند در قرآن کریم می‌فرماید که ما باید به یتیمان و فقرا توجه کنیم و به آنها کمک کنیم. در سوره بقره آیه 177، خداوند می‌فرماید: 'وَأَدَاءِ الزَّكَاةِ'، که موضوع زکات را به عنوان یک فریضه و نوعی همدردی با فقرا مطرح کرده است. این آیه نشان می‌دهد که پرداخت زکات نه‌تنها ابزاری برای کمک به فقراست بلکه در عین حال نشانه‌ای از ایمان و تقوای ماست. همچنین در سوره مائده، آیه 55، به مؤمنان دستور داده شده‌است که عالمان و فقرا را حمایت کنند. در فرهنگی که تاکید بر غنی‌سازی و انباشت ثروت است، همدردی با فقرا می‌تواند بهارتباط نزدیک‌تری بین افراد جامعه تبدیل شود. این عمل باعث ایجاد محبت، صمیمیت و دوستی میان افراد می‌شود و همچنین موجب نزدیک‌تر شدن به خداوند خواهد شد. همدردی همچنین مستلزم فراموشی خودخواهی و تمرکز بر نیازهای دیگران است که از نظر اخلاقی و روحی ارزشمند است. در نهایت، کمک به فقرا به ما یادآوری می‌کند که زندگی پر از نعمت‌های خداوند است و باید از این نعمت‌ها بهره‌برداری کنیم و آن را با دیگران به اشتراک بگذاریم.
نیستی نیکی آنکه روهای خود را به طرف مشرق و مغرب بگردانید، بلکه نیکی آنست که شخص به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتاب و پیامبران ایمان آورد و مال خود را با وجود علاقه به آن به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان بدهد و به مسافران و گداها و در راه آزادی بردگان کمک کند و نماز را برپا دارد و زکات را بپردازد و به عهد خود وفا کند و در سختی‌ها و بیماری‌ها و در زمان جنگ صبر کند. آنان‌اند که راست می‌گویند و آنها هستند که پرهیزکارند.
ولی شما فقط الله و رسول او و کسانی هستند که ایمان آورده‌اند، کسانی که نماز را برپا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند.
روزی مردی فقیر در کوچه‌ها می‌رفت و در جستجوی روزی بود. او ناگهان متوجه شد که کودکی یتیم در گوشه‌ای نشسته است و در حال گریه است. این مرد نزدیک رفت و از کودک پرسید که چرا گریه می‌کند. کودک جواب داد: 'من گرسنه‌ام و هیچ‌کس به من کمک نمی‌کند.' مرد تصمیم گرفت به او کمک کند و خوراکی از جیبش برداشت و به آن کودک داد. چهره کودک با لبخند روشن شد و از مرد تشکر کرد. این اقدام ساده، روح مرد را شاد کرد و او متوجه شد که کمک به دیگران نه تنها به آنها بلکه به خود او نیز آرامش می‌بخشد.