سکوت می‌تواند مثمر باشد، اما در برابر ظلم و ناحق نباید سکوت کرد.
در قرآن کریم به اهمیت گفتار و سکوت در زندگی انسان اشاره شده است. سکوت می‌تواند در مواقعی مثبت و در مواقعی منفی باشد. خداوند در سوره فصلت آیه 33 می‌فرماید: "و مَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِّمَّن دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ". در این آیه، تأکید بر اهمیت دعوت به سوی خدا و بیان کلام نیکو وجود دارد. همچنین در سوره بقره آیه 83 آمده است: "وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا" که به ما یادآوری می‌کند که کمتر از بیان حقایق صحیح را نباید تحمل کنیم. در اینجا، سکوت در برابر ظلم و ناحق نمی‌تواند اخلاقی باشد. بنابراین، سکوت زمانی خوب است که به حفظ آرامش و جلوگیری از بروز تنش‌ها منجر شود، اما در مواردی که باید حقایق بیان شوند یا در برابر ظلم سکوت نتواند کرد. پیامبر اکرم (ص) نیز فرموده‌اند: "هر کسی که به او نیکی آورد، باید در جوابش نیکی کند، حتی اگر او ساکت باشد". این نشان می‌دهد که در موقعیت‌های مختلف، ما باید با درک و حکمت رفتار کنیم. به طور کلی، سکوت یک ابزار قوی است که باید در شرایط مناسب مورد استفاده قرار گیرد.
و چه کسی خوب‌تر از کسی است که به سوی خدا دعوت کند و کار نیکو کند و بگوید: من از مسلمانان هستم.
و آنگاه که پیمان از بنی‌اسرائیل گرفتیم که جز خدا را نپرستید و به والدین نیکی کنید.
روزی مردی در کنار دریا به تماشای غروب آفتاب نشسته بود. او بسیار سکوت اختیار کرده بود و به زیبایی‌های طبیعت نگاه می‌کرد. در دلش احساس آرامش می‌کرد. وقتی غروب به پایان رسید، به یاد آورد که در زندگی‌اش نیز باید گاهی سکوت کند و به خداوند نزدیک‌تر شود. او تصمیم گرفت در مواقعی که نیاز به گفتار نیکو است، زبانش را باز کند و در سایر مواقع به سکوت بنشیند.