خیر رساندن به دیگران در قرآن کریم اهمیت ویژهای دارد، که شامل انجام نیکیها و کمک به نیازمندان است.
مقدمه در قرآن کریم، یکی از مهمترین اصول زندگی مؤمنانه، عمل نیک و خیر رساندن به دیگران است. این موضوع به وضوح در آیات مختلف این کتاب مقدس دیده میشود. قرآن کریم ما را به ایجاد جامعهای توام با محبت و همدلی دعوت میکند و بر این تأکید دارد که نیکی به دیگران و یاری رسانی به نیازمندان از ویژگیهای مهم مؤمنان به شمار میآید. در این مقاله، به بررسی این مسئله میپردازیم و تأثیرات مثبت نیکوکاری بر روابط اجتماعی و فردی را مطرح میکنیم. عمل نیک و صدقه در قرآن خداوند در سوره بقره آیه 177 به وضوح بیان میفرماید: "صدقه دادن، احسان کردن به دیگران، و یاری رساندن به نیازمندان، نشانههایی از ایمان حقیقی هستند." این آیه بر اهمیت نیکوکاری نه تنها به عنوان یک عمل اجتماعی بلکه به عنوان ویژگیهای مؤمنان تأکید میکند. نیکی کردن به دیگران، در واقع آثاری عمیق بر روح فرد نیز دارد و موجب تقویت حس همدلی و محبت در جامعه میشود. تأثیرات نیکی بر روابط اجتماعی نیکی به دیگران باعث تقویت روابط اجتماعی و انسانی میشود. وقتی فردی به دیگران کمک میکند، نه تنها مجموعهای از احساسات مثبت در خود ایجاد میکند، بلکه موجب میگردد دیگران نیز به جستجوی نیکی و خدمت به دیگران بپردازند. این چرخه مثبت، فضایی از همدلی و محبت را در جامعه شکل میدهد که میتواند تأثیرات مثبتی بر روی روحیات افراد بگذارد. به عنوان مثال، ایجاد همسایگی خوب و سلامت اجتماعی نیازمند نیکوکاری و محبت است. وقتی همسایگان با یکدیگر نیکی کنند، روابط اجتماعی محکمتری ایجاد میشود که در نهایت به یک جامعه سالمتر منجر میگردد. نیکی به خانواده و نزدیکان در قرآن کریم، خداوند در سوره النساء آیه 36 به ما نوشته است: "و به والدین، خویشاوندان، یتیمان، نیازمندان و همسایگان نیکی کنید." این آیه بر اهمیت نیکوکاری به خانواده و نزدیکان وقف میکند. نیکی به والدین و نزدیکان، نه تنها نشانهای از احترام و محبت به آنهاست بلکه به عنوان یک نیاز طبیعی بین افراد عمل میکند. در فرهنگ اسلامی، نیکی به خانواده به عنوان عبادت تلقی میشود و در نتیجه احساسات مثبت در افراد را افزایش میدهد. تمرین حسن خلق و رفتار خوب حسن خلق و رفتار خوب نیز بخشی دیگر از نیکی به دیگران است. قرآن کریم به ما یادآوری میکند که رفتار خوب با دیگران میتواند زندگی را شادابتر سازد. برای مثال، با ابراز محبت، احترام و صبوری در برخورد با دیگران، میتوانیم به نیکیهای خود بیافزاییم. حسن خلق شامل مهربانی، تسامح و صبر است که تأثیرات آن در روابط روزمره با دوستان، خانواده و آشنایان نمایان است. افراد با حسن خلق تمایل بیشتری به همدلی و همکاری دارند و این مساله باعث ایجاد جو مثبت در فضاهای عمومی میشود. عمل نیک در جامعه نیکی به دیگران نباید محدود به کمکهای مالی باشد، بلکه میتواند شامل دو نوع فعالیت دیگر باشد: عمل بدنی و کار ذهنی. به عنوان مثال، ما میتوانیم وقت خود را برای کمک به یتیمان و نیازمندان صرف کنیم. فعالیتهایی نظیر برگزاری کلاسهای آموزشی، کمک به بیماران و انجام کارهای خیرخواهانه نه تنها به نیازمندان یاری میرساند، بلکه احساس رضایت و خوشحالی را در نفس انسان به وجود میآورد. عمل نیکی حتی در قالبهای بسیار کوچک، اهمیت دارد. قرآن میفرماید که "هر عمل نیکی که انجام میدهیم، چه کوچک و چه بزرگ، مورد توجه خداوند قرار میگیرد." این آیه به ما این پیغام را میدهد که نیکوکاری نیازی به انجام کارهای بسیار بزرگ ندارد. در حقیقت، میتوانیم با نیت خالص و هدف بهبود زندگی دیگران، هر روز به دنبال فرصتهایی برای انجام عمل نیک باشیم. پایان در نهایت، نگاه به نیکی و خیر رسانی به دیگران به عنوان یک مسأله ضروری در زندگی مؤمنانه معرفت میشود. نیکی به دیگران نه تنها موجب تقویت روحی فردی میشود بلکه به تشکیل یک جامعه درست و سالم کمک میکند. از طریق نیکوکاری و محبت ورزیدن به دیگران، میتوانیم فضایی از همدلی و محبت را در جامعه ایجاد کنیم. با این رویکرد، دنیا میتواند محلی برای زندگی بهتر، ارتباطات عمیقتر و انسانیتر گردد.
نیکی به این نیست که روهای خود را به سمت شرق و غرب بگردانید، اما نیکی واقعی، ایمان به خدا و روز قیامت و فرشتگان و کتاب و پیامبران است و مال خود را با آنکه خود نیز به آن علاقهمندید به نزدیکان و یتیمان و مسکینان و در راه ماندگان و سائلین و برای آزادی بردگان ادا کنید و نماز را به پا دارید و زکات را بدهید و به پیمانهایی که بستهاید وفا کنید و در سختیها و بیماریها و در میدان جنگ صبر کنید. اینها هستند که راستگو هستند و اینها هستند پرهیزکاران.
و خدا را پرستش کنید و چیزی را با او شریک نکنید و به والدین نیکی کنید و به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان و قیامکنندگان به انصاف و سئوال کنندگان و کسانی که به خوبی و خدمت کار میکنند.
روزی مردی به نام حسن تصمیم گرفت که میخواهد به همسایگانش کمک کند. او هر روز مقداری غذا تهیه میکرد و به درب خانههای آنها میبرد. روزی یکی از همسایهها از او تشکر کرد و گفت که این کار او چقدر در زندگیاش تأثیر مثبت داشته است. حسن با شنیدن این جمله، احساس خوشحالی و افتخار کرد و تصمیم گرفت که این کار را ادامه دهد. او متوجه شد که خیر رساندن نه تنها به دیگران کمک میکند بلکه به خود او نیز شادی میآورد.