برای جنگیدن با غرور، باید به عدم بزرگی انسانی در مقایسه با خداوند توجه کرد و همیشه در حال یادگیری درباره نقاط ضعف دیگران بود.
غرور یا تکبر، یکی از صفات ناپسند است که می‌تواند انسان را از مسیر صحیح هدایت دور کند. در قرآن کریم، این صفت به شدت مورد نکوهش قرار گرفته است. در سوره اسراء آیه 37، خداوند می‌فرماید: 'و لا تمش في الارض مرحا انك لن تخرق الارض و لن تبلغ الجبال طولا'، این آیه به انسان یادآوری می‌کند که نباید با غرور و با تکبر در زمین راه برود، زیرا هیچ‌کس نمی‌تواند به بزرگی خداوند باشد. بنابراین، اولین راهکار برای مقابله با غرور، یادآوری عدم بزرگی انسانی در مقایسه با خداوند است. همچنین در سوره لقمان آیه 18، خداوند می‌فرماید: 'و لا تصغر خدك للناس و لا تمشي في الارض مرحا'، این آیه بر عدم کوچک شمردن دیگران و جلوگیری از راه رفتن با غرور تأکید دارد. برای مبارزه با غرور، می‌توان به خود یادآوری کرد که هر توفیق و موفقیتی که داریم، از جانب خداست و این دیدگاه می‌تواند ما را به تواضع و فروتنی هدایت کند. در رویارویی با دیگران، با درک کامل اینکه هر شخص نقاط قوت و ضعف خود را دارد، می‌توانیم به فرایند ایجاد ارتباطات سالم‌تر بپردازیم. به عبارت دیگر، وقتی که احساس غرور در وجودمان به وجود می‌آید، به جای تمرکز بر برتری خود، باید بر روی نقاط ضعف و زحمات دیگران تأمل کنیم و همیشه در حال یادگیری باشیم. انجام این کارها باعث خواهد شد که ما به درک بهتری از خود و دیگران دست یابیم و با فروتنی بیشتری در جامعه زندگی کنیم.
و در زمین با غرور راه مرو، زیرا تو هرگز زمین را نخواهی شکافت و به بلندی کوه‌ها نخواهی رسید.
و به مردم با تحقیر نگاه نکن و در زمین با غرور راه مرو.
روزی روزگاری در دهی کوچک، مردی بود به نام احسان که همیشه به خود می‌بالید و به دیگران نگاهی از بالا داشت. او به یک عارف مراجعه کرد و از او پرسید: 'چگونه می‌توانم سرشت غرورم را تغییر دهم؟' عارف با لبخندی گفت: 'اگر ناامیدی از تو دور شود و به یاد داشته باشی که همه ما با یک هدف در این دنیا هستیم، این غرور نیز از قلبت دور خواهد شد.' احسان به سخنان عارف فکر کرد و دانست که تواضع و محبت به دیگران کلید رهایی از غرور است.