بخشندگی خداوند عمیقتر و فراتر از محدودیتهای انسانی است. در حالی که بخشش انسان ممکن است با کینه و احساسات مختل شود، بخشش الهی همواره با رحمت و عطوفت توام است.
در قرآن کریم، صحبت از بخشش خداوند به عنوان صفتی بسیار مهم و کلیدی در سیره الهی مطرح شده است. خداوند متعال در آیات مختلفی از قرآن بر عطوفت و رحمت خود تاکید کرده و از بندگان خواسته است که به یکدیگر بخشند. در سوره نور، آیه 22، خداوند میفرماید: 'وَلْيَعْفُوْا وَلْيَصْفَحُوْا ۚ أَلَا تُحِبُّوْنَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ'. این آیه نشاندهنده این است که بخشش از طرف خداوند به بندگانش نوعی رحمت و گشایش به زندگی آنان است. به بیان دیگر، بخشش انسانها معمولاً محدود به صحنههای اجتماعی و انسانی است و ممکن است با حقوق ناقص ناشی از احساسات و کینهها مواجه شود. در حالی که بخشش خداوند فراتر از تمام این موانع و محدودیتها است. خداوند با صفت غفور و رحیم خود همیشه آماده بخشش به بندگانش است، البته معتقدان به او باید قبل از درخواست بخشش، از خطاهای خود توبه کنند. از طرفی، در سوره آل عمران، آیه 135، خداوند به اهمیت صفح و توبه در بین مردم نیز اشاره کرده و به بندگان خود گوشزد میکند که چگونه باید قدرت و حس بخشندگی را در خود تقویت کنند. به این ترتیب، تفاوتهای مهمی بین بخشش انسانها و بخشش خداوند وجود دارد، چراکه خداوند با صفات خداییاش به بندگانش عطوفت میکند در حالی که انسانها با چالشهایی از قبیل کینهورزی و ضعف تصمیمگیری مواجه هستند. در نتیجه، بخشش الهی به معنی رحمت و سرسپردگی است، در حالی که بخشش انسانی ممکن است تحت تاثیر عوامل متعدد قرار گیرد.
و باید عفو کنند و بگذریم؛ آیا دوست ندارید که خداوند عفو شما کند؟ در حقیقت خداوند آمرزنده و مهربان است.
و آنان که هرگاه کار زشتی انجام دهند یا به خود ستم کنند، به یاد خدا میآورند و برای گناهان خود آمرزش میطلبند، و چه کسی جز خدا میتواند گناهان را ببخشد؟ و بر آنچه کردهاند اصرار نمیورزند در حالیکه میدانند.
روزی مردی به نام مهدی در کوچهای راه میرفت که ناگهان از طرف دوستی قدیمیاش بزرگترین خطای عمرش را به یادش آورد. او تصمیم گرفت با دل پاک از او عذرخواهی کند. خداوند به خاطر صداقت و نیت خالص او، او را بخشید و دوستیاش با آن دوست دوباره احیا شد. از آن روز به بعد، مهدی همیشه میکوشید هر زمان که نیاز به بخشش بود، خود نیز ببخشد.