بیتفاوتی نسبت به ظلم، نقض فاحش حقوق بشر است و در قرآن به عنوان گناه شناخته میشود.
در قرآن کریم، ظلم به عنوان یکی از بزرگترین گناهان شناخته شده است و خداوند به شدت بر مسئولیت انسان‌ها در برابر این پدیده تأکید کرده است. سوره نسا، آیه 135، می‌فرماید: 'ای کسانی که ایمان آورده‌اید! در حق خود و والدین و خویشاوندان به انصاف شهادت دهید؛ حتی اگر شهادت به ضرر خودتان یا والدین و خویشان باشد...' این آیه نشان‌دهنده این است که انسان‌ها موظفند در برابر ظلم سکوت نکنند و در صورت لزوم شهادت دهند. بیتفاوتی در برابر ظلم به معنای نادیده گرفتن حقایق و عدم انجام وظیفه انسانی است. همچنین در سوره بقره، آیه 281، خداوند به مؤمنان هشدار می‌دهد که در برابر ظلم نباید سکوت کنند و یکی دیگر از مسئولیت‌های ایشان در قبال ظلم، امر به معروف و نهی از منکر است. در حقیقت، قرآن توجه به حقوق دیگران و مقابله با ظلم و ستم را از مهم‌ترین وظایف مسلمانان می‌داند. فقدان حساسیت و بیتفاوتی نسبت به ظلم از نظر اخلاقی و اجتماعی نه تنها گناه محسوب میشود، بلکه می‌تواند به تداوم ظلم و ستم در جامعه منجر شود. انسان‌ها باید به یاد داشته باشند که در قبال ظلم وظیفه دارند به عدالت بایستند و از آن دفاع کنند. در این راستا، قرآن به تقویت روحیه مبارزه با ظلم و ستم تأکید زیادی دارد و این یک اصل اساسی در ایمان است.
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! در حق خود و والدین و خویشاوندان به انصاف شهادت دهید؛ حتی اگر شهادت به ضرر خودتان یا والدین و خویشان باشد...
و از روزی بترسید که به سوی خدا بازگردانده می‌شوید، آنگاه به هر کس آنچه به دست آورده است، خواهد رسید و بر آن‌ها ظلم نخواهد شد.
روزی مردی در میان بازار به ظلمی که به یک کودک می‌شد، توجه کرد. او ابتدا فکر کرد که بیتفاوتی کند، اما یاده آیات قرآن افتاد و تصمیم گرفت وارد عمل شود. او صدایش را بلند کرد و از دیگران خواست تا به کمک بیایند. این عمل او نه تنها به پایان ظلم کمک کرد، بلکه دیگران را نیز تشویق کرد تا در برابر ظلم ایستادگی کنند. از آن روز به بعد، او هرگز بیتفاوتی را در قالب سکوت نپذیرفت.