قرآن به تلاش و کار سخت تأکید دارد و تنبلی را مانع موفقیت می‌داند.
قرآن کریم به بحث کار و تلاش و جوانب مثبت آن تأکید فراوانی دارد. در سوره تغابن آیه 16، خداوند به مؤمنان توصیه می‌کند که از آنچه که به آنها داده شده است، در راه خدا انفاق کنند و بر مسأله روزی‌خود توکل داشته باشند. این آیه به ما یادآوری می‌کند که کار و کوشش جزو ضروریات زندگی محسوب می‌شود و جوانان نباید در این مسیر به تنبلی و سستی دچار شوند. همچنین در سوره نمل آیه 55، خداوند می‌فرماید: "فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ". این آیه نشان‌دهنده کاهش روحیه تنبلی در هنگام دشواری است، چراکه انسان‌ها معمولاً در شرایط سخت به یاد خدا می‌افتند و از درگاه او کمک می‌طلبند. تنبلی به نوعی فراموشی نعمت‌ها و مسؤولیت‌هایی است که خدا به بندگانش داده است. علاوه بر این، در سوره آل عمران آیه 142، اشاره شده است که مؤمنان باید در کارها تلاش کنند و از ترس شکست و ناکامی، عقب‌نشینی نکنند. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که قرآن به صراحت بر آسیب‌های تنبلی تأکید دارد و آن را به عنوان یکی از موانع موفقیت مطرح می‌کند. در واقع، اسلام نه تنها انسان‌ها را به کار و تلاش تشویق می‌کند، بلکه بر لزوم توکل به خداوند و امیدوار بودن در درازمدت نیز تأکید دارد.
ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از آنچه به شما روزی داده‌ایم، پیش از آنکه روزی فرا رسد که در آن خرید و فروشی نیست، انفاق کنید.
پس زمانی که بر کشتی سوار می‌شوند، خدا را می‌خوانند و دین خود را برای او خالص می‌کنند.
آیا گمان کرده‌اید که به بهشت خواهید رفت و هنوز خداوند، کسانی را که از شما جهاد کرده‌اند و صبر کرده‌اند، مشخص نکرده است؟
روزی روزگاری، جوانی به نام علی بود که با تنبلی مشکل داشت. او همیشه در کارها عقب‌مانده و از انجام وظایف خود طفره می‌رفت. روزی در حین مرور قرآن به آیه‌ای برخورد که درباره سخت‌کوشی سخن می‌گفت. علی متوجه شد که برای رسیدن به اهدافش باید تلاش کند و همین‌طور کارها را به تعویق نیندازد. پس تصمیم گرفت با ایمان به خدا و کوشش در زندگی‌اش، تغییر ایجاد کند.