نیکی به دشمنان می‌تواند روابط را به دوستی تبدیل کند و نزد خداوند پاداش دارد.
در قرآن کریم، آموزه‌هایی درباره نیکی به دیگران حتی دشمنان آمده است. در سوره فصلت آیه 34، خداوند می‌فرماید: «وَ لَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَ الْسَّيِّئَةُ ۚ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ»؛ این آیه به ما می‌آموزد که نیکی و حسنه باید در برابر بدی و زشتی انجام شود و اگر ما با دشمنان خود به خوبی رفتار کنیم، ارتباطات ما می‌تواند به دوستی تبدیل شود. از دیدگاه قرآن، نیکی به دیگران بخصوص کسانی که با ما در تضاد هستند، نشانه بزرگی و فداکاری است. در واقع، هنگامی که ما تلاش می‌کنیم با دیگران با محبت و احترام رفتار کنیم، حتی اگر آن‌ها دشمن ما باشند، این عمل می‌تواند پیوندهای اجتماعی را تقویت کند و به بهبود زندگی اجتماعی کمک کند. همچنین، این نوع رفتار می‌تواند در قلب دشمنان محبت و شفقت ایجاد کند و آن‌ها را به تفکر وادارد که شاید بتوانند با ما به نوعی صلح برسند. در نهایت، پاداش نیکی به دیگران، چه دشمن و چه دوست، از سوی خداوند نیکو خواهد بود و انسان را در مسیر درست هدایت می‌کند.
و نیکی و بدی برابر نیستند. بدی را با نیکی دفع کن که ناگهان کسی که میان تو و او دشمنی است، مانند دوست نزدیک می‌شود.
یک روز مردی به نام حسین به یکی از دشمنان خود که همیشه به او آسیب می‌زد، نیکی کرد. او به جای انتقام، تصمیم گرفت به او کمک کند. بعد از چندی، آن دشمن متوجه شد که حسین فرد خوبی است و به آرامی رابطه‌ای دوستانه بین آن‌ها شکل گرفت. این داستان نشان می‌دهد که نیکی به دشمنان می‌تواند روابط را به سمت دوستی هدایت کند.