دروغ گفتن، حتی به شوخی، عملی ناپسند و غیراخلاقی است که می‌تواند منجر به بی‌اعتمادی شود.
دروغ گفتن، حتی به عنوان شوخی، همواره یک عمل ناپسند و نادرست در اسلام و آموزه‌های قرآنی است. در قرآن کریم، خداوند به صراحت دروغگویی را نهی کرده و بر صداقت و راستگویی تاکید کرده است. در سوره آل عمران، آیه 61 می‌فرماید: «وَ مَنْ أَشَدُّ مِنْ مَنْ كَذَبَ عَلَى اللَّهِ». این آیه نشان‌دهنده اهمیت صداقت در ارتباط با خدا و دیگران است. دروغ به عنوان یک عمل غیراخلاقی نه فقط باعث از بین رفتن اعتماد میان انسان‌ها می‌شود، بلکه می‌تواند عواقب سخت و ناگواری به دنبال داشته باشد. رفتارهای ناپسند مانند دروغ گفتن به شوخی، باورهای غلط را تقویت می‌کند و زمینه‌ساز اتفاقات ناگواری خواهد بود. در سوره هود، آیه 113 نیز بیان شده که خداوند به ما سفارش کرده است که نیرنگ نزنید و به نیکی رفتار کنید. علاوه بر این، دروغ‌های کوچک می‌توانند به راحتی به رفتارهای بزرگتر منجر شوند. به عنوان مثال، اگر کسی به شوخی دروغ بگوید و این عمل عادی شود، ممکن است در آینده در موارد جدی‌تری نیز به دروغ متوسل گردد. لذا این عمل‌ها حتی در قالب شوخی باید با احتیاط و دقت انجام شوند تا به بی‌اعتمادی و آسیب به روابط منجر نشوند. در نهایت، در فرهنگ اسلامی، راستگویی نه تنها یک دستور دینی، بلکه آرامش و صلح روحی را به دنبال دارد.
و چه کسی ظالم‌تر است از کسی که به خدا دروغ ببندد؟
و هرگز در خدا شک نکنید.
روزی روزگاری، مردی به نام حسن بود که همیشه شوخی‌های مضحک می‌کرد. او شبی، به دوستانش گفت که رودخانه پر از طلا شده است. دوستانش به سرعت با شوق و ذوق به آنجا رفتند، اما چیزی نیافتند. حسن فهمید که شوخی‌اش باعث ناراحتی و بی‌اعتمادی دوستانش شده است. از آن روز به بعد، حسن تصمیم گرفت که هرگز دروغ نگوید حتی به عنوان شوخی. او به یاد داشت که صداقت باعث می‌شود دوستی‌هایش پایدار بماند و محبت را در قلب‌های مردم به وجود آورد.