قرآن به ما دستور می‌دهد که نسبت به دشمنان عفو و محبت داشته باشیم و این عمل موجب جلب رحمت خداوند می‌شود.
قرآن کریم بر شرایط مختلف زندگی تأکید دارد و درباره محبت به دیگران، حتی دشمنان نیز نکاتی را بیان کرده است. در سوره مومنون، آیه 96، خداوند می‌فرماید: "جَزَاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِّثْلُهَا ۖ فَمَن عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ"، به این معنا که اگر کسی به شما بدی کرده است، بدی او را با بدی جواب ندهید و اگر forgaveید، پاداش شما بر عهده خداوند است. این آیه در واقع بر فضیلت عفو و بخشش تأکید دارد و می‌تواند به شکل محبت نسبت به دشمن در برابر بدی‌های او تعبیر شود. علاوه بر آن، در سوره آل عمران، آیه 134 می‌فرماید: "وَالَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَن النَّاسِ ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ"، این آیه نیز به ما سفارش می‌کند که در زمان سختی و راحتی، انفاق کنیم و از خشم خود بگذریم. اینها به مفهوم محبت به دیگران، حتی دشمنان، وصیت می‌کند، چرا که با محبت و عفو، رحمت خداوند را جلب خواهیم کرد. در نتیجه، می‌توان گفت که قرآن کریم ما را به محبت و عفو نسبت به دیگران، حتی دشمنان دعوت می‌کند و یادآور می‌شود که این اقدامات، ما را به قرب الهی نزدیک‌تر می‌کند.
بدی را با خوبى دفع کن؛ آنگاه دیدى که کسى که میان تو و او دشمنى است، مانند دوست نزدیکى خواهد بود.
آنهایی که در راحتی و سختی انفاق می‌کنند و خشم خود را فرو می‌برند و از مردم عفو می‌کنند؛ و خداوند نیکوکاران را دوست دارد.
روزی مردی در خیابان با یک فرد دیگر به بحث می‌پردازد و در حال عصبانیت و خشم است. در این بستر، یک مرد متوسل به او می‌گوید: "چرا به این فرد بدی می‌کنی؟ آیا نمی‌دانی که عفو و محبت بهترین راه است؟" این جمله او تاثیر عمیق بر مرد داشته و او تصمیم می‌گیرد به این فرد آجیل بدهد و با او محبت کند. در نهایت، محبت به این فرد به دوستی عمیق بین آنها ختم می‌شود.